week 3
Door: maartenvanderlippe
Blijf op de hoogte en volg Maarten
23 Juli 2011 | Indonesië, Surabaya
Dag 15: 20 juli 2011
Met Sugi naar kantoor gereden. Daar het college bijgewoond en daarna aan het werk gegaan. Vervolgens geluncht met de collega’s en weer aan het werk. Kon me goed concentreren vandaag, dus daar wou ik even optimaal gebruik van maken. Toen nog even met een collega een rondje gemaakt door de wijk op de motorbike. Ik had geen helm op en dat maakte het er niet veiliger op om me heen, omdat andere weggebruikers nu een Westerling zagen en vervolgens meer op mij aan het letten waren dan op de weg haha. Werd ook nog door Nanang gevraagd of ik zin had om een potje futsall (6 tegen 6 voetbal) te spelen vrijdag, dus denk ik dat maar ga doen, lijkt me leuk. Daarna met Sugi, Ciska en Inah naar huis gereden onder het ‘genot’ van de muziek van Mike Mohede (je oom toch Daan?). Ik heb me laten vertellen dat hij erg populair is in Indonesië en de meisjes op de achterbank zongen zijn liedjes vol overgave mee.
Besloten om zelf even snel een maaltijdje te maken, zodat ik snel klaar was met eten. Het blijft toch een beetje behelpen met één pan. Was mooi op tijd klaar met eten en toen nog even gaan fitnessen & zwemmen en onder de douche gesprongen. Moe maar voldaan op de bank neergeploft om nog even het nieuws + Friends te kijken en mijn koelkast te plunderen van wat fruit, drinken en koekjes. Het was een zware en productieve dag, dus toen maar gaan slapen.
Dag 16: 21 juli 2011
Weer met Sugi naar kantoor gereden en Frans z’n college gevolgd. Harris had mijn was weer bij de wasserette bij zijn huis opgehaald, dus heb nu al m’n kleren weer. Echt een goede service, voor slechts 15000 roepia (iets meer dan 1 euro) werden je kleren gewassen, gestreken, gevouwen en in plastic verpakt en het rook ook nog heerlijk! Daarna aan het werk gegaan en ’s middags gegeten. Dit keer stond er Nasi met inktvis op het programma. Had nog nooit eerder inktvis gehad, maar het viel uiteindelijk allemaal wel reuze mee. Het was echter ook weer niet zo lekker dat ik de Indische Oceaan in gesprongen ben om er nog eentje te vangen haha.
Na werktijd met de familie Kurnya gegeten en daarna nog een hele tijd buiten met Theresa gepraat, erg gezellig. Redelijk laat naar mijn hotel gelopen om nog even het nieuws en Friends te kijken en redelijk laat te gaan slapen.
Dag 17: 22 juli 2011
Iets eerder opgestaan om mijn voetbalspullen bij elkaar te zoeken. Rustig klaargemaakt met het nieuws op de achtergrond. Iets later op werk gekomen dan normaal, omdat de accu van de auto leeg was. Op werk gekomen dus maar direct aan de slag gegaan en daarna gaan lunchen. Na de lunch met een aantal collega’s gepraat, omdat ze een aantal vragen hadden. Toen was het alweer bijna half 5 en rond die tijd zou Nanang (een vriend van een collega) mij ophalen voor een potje futsal. We waren een beetje vroeg, dus toen even thee gaan drinken in een buurthuis en daarna naar het veldje gereden. Het was een redelijk klein kunstgras voetbalveld met handbaldoeltjes en daarop speelden we 6 tegen 6. Het waren allemaal wel redelijk technische voetballers, maar toch als ik aan de bal was waren ze wel bang, omdat zeker in vergelijking met hen een hard schot heb. Van 18.00 tot 20.00 lekker gevoetbald, ondanks dat ik aan het eind wel zere, brandende voeten kreeg. Daarna nog even wat gedronken met z’n allen en dat was ook wel nodig. Het was nog behoorlijk warm op deze tijd van de dag (zeker nog 30 graden) en het was ook nog overdekt zonder airco of ventilatoren. Had echt het idee dat alle warmte onder het dak bleef hangen. De jongens vroegen me of ik volgende week weer zin had om mee te doen en denk dat ik dat wel doe. Het was me erg goed bevallen. Hierna heeft Nanang me bij m’n hotel afgezet en ben ik nog even het zwembad ingesprongen. Heb nog even gegeten en gedronken en op de bank gehangen met het nieuws en Friends en toen gaan slapen.
Dag 18: 23 juli 2011
Met spierpijn van het futsalpotje opgestaan en naar de lobby gestrompeld waar Sugi me op zal halen. College gevolgd en aan het werk gegaan. Vervolgens gaan lunchen en daarna met Frans gepraat of hij zich kon vinden in mijn plannen en of hij nog aanmerkingen/ideeën had. We waren er vrij snel uit, dus dat was mooi. Aangezien het zaterdag was, sloot het bedrijf iets eerder dan normaal, dus was iets eerder bij Frans en de familie.
Zou met Theresa en een vriendin van haar uit eten gaan, maar die vriendin was op het laatst verhinderd, dus Theresa was nogal ‘moody’. Dus maar even de meisjes van de huishouding proberen te helpen met koken, maar zij waren op de een of andere manier meer gespecialiseerd in het maken van Nasi dan ik, héél raar. Het helpen was dus geen doorslaand succes, maar leuk was het wel. Toen met de hele familie gegeten en daarna nog een hele tijd met Frans gepraat over zaken doen in Indonesië en Azië. Ook nog even plannen gemaakt voor de volgende dag, de vrije zondag. Naar het hotel gelopen en nog even tv gekeken en op de bank in slaap gevallen. Om 3.30 werd ik wakker, dus toen maar snel m’n bed ingedoken.
Dag 19: 24 juli 2011
Op mijn vrije dag Indonesisch uitgeslapen, dus om 8.00 werd ik wakker nadat ik nog 4.30 uur in bed gelegen had. Lekker eitje gebakken, broodjes gegeten en jus d’orange gedronken en richting het huis van Frans vertrokken. Toen Theresa ook klaar was met z’n allen (Frans, Connie, Theresa, Regina en ik) de auto ingestapt en naar de kerk vertrokken. Ditmaal was het een Engelse kerk, dus kon ik het goed volgen. Ondanks dat ik niet gelovig ben, vond ik dit wel een leuke dienst om bij te wonen. Daarna uitgebreid gegeten in restaurantje, maar ik kreeg enorm last van m’n darmen voordat we gingen eten. Frans wou me al naar huis brengen, maar dat vond ik zonde van m’n vrije dag, dus de pijn maar even verbeten. Na het nemen van de medicijnen trok de pijn gelukkig weg en had ik nergens last meer van.
Weer in de auto gestapt op weg naar Madura, een eiland ongeveer een uur vanaf Surabaya. Na een rit over de langste brug over zee in Indonesië bereikten we het eiland. Was wel apart om te zien dat de verschillen tussen Surabaya (Java) en Madura zo groot zijn. De mensen waren anders gekleed, de bouwstijl was anders en de begroeiing was ook anders. Madura wordt door de Indonesiërs gezien als het ongeciviliseerde eiland en toen we na een hele sightseeing uitstapten werd me al snel duidelijk waarom. De mensen hier waren een stuk minder vriendelijk dan de mensen uit Surabaya. Ze waren op Madura erg opdringerig, schreeuwden en waren een beetje handtastelijk. Vervolgens met de hele familie een stuk op zee gaan varen in het achtste wereldwonder, want dat dit bootje bleef drijven was echt opmerkelijk. Gelukkig gingen we niet al te ver van de kust vandaan. Daarna nog een stuk verder gereden en vervolgens weer huiswaarts gegaan. Daar nog even met de familie wat gegeten en toen nog even nagepraat. Daarna naar huis gelopen en daar nog even gechilld.
Dag 20: 25 juli 2011
Opgestaan, klaargemaakt en naar de lobby gegaan om daar op Sugi te wachten. Hij had zich een beetje verslapen, dus was iets later dan normaal. Om die tijd in te halen had ie een hele snelle tussendoor weg dacht ie. Die tussendoor weg was denk ik toch niet zo snel als hij zelf in gedachten had, want het duurde vrij lang voordat we op kantoor aankwamen. Wel weer een hele sightseeing door Surabaya gehad. Begin de stad langzamerhand steeds beter te kennen, dus dat is wel leuk. Stuk later dan normaal aan de slag gegaan en had sowieso het idee dat de dag sneller liep dan normaal. Alleen de lunch verliep erg traag, want het was weer extreem droog.
Om 16.30 stond ik beneden klaar om te vertrekken, maar het duurde en het duurde voordat we een keer weggingen. Naar boven gelopen om te kijken waarom het zo lang duurde en ze waren daar nog druk aan discussiëren. Uiteindelijk duurde de discussie tot 18.30, dus daar was ik niet al te blij mee. Om 19.15 kwamen we een keer aan bij het huis van Frans en daar gegeten. Daarna met Frans nog een hele tijd gepraat en gediscussieerd. Het is wel grappig, omdat zijn Oosterse denkwijze op sommige punten compleet verschilt van ‘onze’ Westerse. Vervolgens naar huis gegaan en daar de rommel van de eerste 3 weken grotendeels opgeruimd en weggepoetst. Heb de hoop dat ik een keer terug kom van werk en dat mijn kamer dan opgeruimd is door een kamermeisje maar opgegeven. Nog even op de bank gelegen, nieuws en Friends gekeken en toen naar bed gegaan.
Dag 21: 26 juli 2011
Met Sugi bouncend op de muziek naar kantoor gereden en daar naar het ochtendcollege gegaan. Door de discussie in dit college duurde het langer dan normaal. Daarna snel m’n pak aangetrokken en met Harris en Frans vertrokken naar de afspraak die we hadden met de business coach. De afspraak duurde behoorlijk lang, maar was wel interessant. In datzelfde kantoorpand had Frans ook een kantoor met medewerkers, dus daar mee op de foto geweest. Ook daar op kantoor gegeten, maar dit eten was echt verschrikkelijk. Nasi met noodles-slierten en een klein eitje. Een medewerker had het ergens gehaald en in papier vervoerd en tegen de tijd dat ik het kreeg was het koud en nat van de condens, echt smerig. Amper wat gegeten en toen maar de ton ingemoffeld. Was ook al een beetje verkouden en dat is best een prestatie aangezien het hier altijd boven de 30 graden is. Ik denk dat het komt doordat ik zondag veel in de auto gezeten heb. Men zet hier de airco namelijk op z'n koudst (iets meer dan 15 graden) en mijn lichaam kan denk ik niet zo goed kan tegen die snelle temperatuurwisselingen van het in- en uitstappen.
Op dat kantoor nog even doorgewerkt en daarna weer terug naar het hoofdkantoor van Rhoda Jaya. Het was toen al bijna sluitingstijd dus het had niet echt zin meer om nog verder aan de slag te gaan, dus toen maar even met Asen muziek geluisterd. Vervolgens met Frans, Connie en Theresa naar huis gereden en daar even wat gegeten. Dit smaakte gelukkig een stuk beter dan het eten van die middag, dus even de voedselachterstand gecompenseerd en me vergrepen aan de meloen. Na het eten nog een tijd gepraat en naar het hotel gelopen. Had niet echt de behoefte om op m’n hotelkamer te zitten dus de laptop gepakt en buiten bij het zwembad op de hangbank Friends gekeken. Al gauw werd ik gespot door de Amerikaanse basketballers die er toen nog even bij kwamen zitten. Ze verbaasden zich nogal over het feit dat een Nederlander een Amerikaanse serie keek zonder ondertiteling, ze snapten er niets van. Nog even met ze gepraat en toen m’n bed ingedoken.
Met Sugi naar kantoor gereden. Daar het college bijgewoond en daarna aan het werk gegaan. Vervolgens geluncht met de collega’s en weer aan het werk. Kon me goed concentreren vandaag, dus daar wou ik even optimaal gebruik van maken. Toen nog even met een collega een rondje gemaakt door de wijk op de motorbike. Ik had geen helm op en dat maakte het er niet veiliger op om me heen, omdat andere weggebruikers nu een Westerling zagen en vervolgens meer op mij aan het letten waren dan op de weg haha. Werd ook nog door Nanang gevraagd of ik zin had om een potje futsall (6 tegen 6 voetbal) te spelen vrijdag, dus denk ik dat maar ga doen, lijkt me leuk. Daarna met Sugi, Ciska en Inah naar huis gereden onder het ‘genot’ van de muziek van Mike Mohede (je oom toch Daan?). Ik heb me laten vertellen dat hij erg populair is in Indonesië en de meisjes op de achterbank zongen zijn liedjes vol overgave mee.
Besloten om zelf even snel een maaltijdje te maken, zodat ik snel klaar was met eten. Het blijft toch een beetje behelpen met één pan. Was mooi op tijd klaar met eten en toen nog even gaan fitnessen & zwemmen en onder de douche gesprongen. Moe maar voldaan op de bank neergeploft om nog even het nieuws + Friends te kijken en mijn koelkast te plunderen van wat fruit, drinken en koekjes. Het was een zware en productieve dag, dus toen maar gaan slapen.
Dag 16: 21 juli 2011
Weer met Sugi naar kantoor gereden en Frans z’n college gevolgd. Harris had mijn was weer bij de wasserette bij zijn huis opgehaald, dus heb nu al m’n kleren weer. Echt een goede service, voor slechts 15000 roepia (iets meer dan 1 euro) werden je kleren gewassen, gestreken, gevouwen en in plastic verpakt en het rook ook nog heerlijk! Daarna aan het werk gegaan en ’s middags gegeten. Dit keer stond er Nasi met inktvis op het programma. Had nog nooit eerder inktvis gehad, maar het viel uiteindelijk allemaal wel reuze mee. Het was echter ook weer niet zo lekker dat ik de Indische Oceaan in gesprongen ben om er nog eentje te vangen haha.
Na werktijd met de familie Kurnya gegeten en daarna nog een hele tijd buiten met Theresa gepraat, erg gezellig. Redelijk laat naar mijn hotel gelopen om nog even het nieuws en Friends te kijken en redelijk laat te gaan slapen.
Dag 17: 22 juli 2011
Iets eerder opgestaan om mijn voetbalspullen bij elkaar te zoeken. Rustig klaargemaakt met het nieuws op de achtergrond. Iets later op werk gekomen dan normaal, omdat de accu van de auto leeg was. Op werk gekomen dus maar direct aan de slag gegaan en daarna gaan lunchen. Na de lunch met een aantal collega’s gepraat, omdat ze een aantal vragen hadden. Toen was het alweer bijna half 5 en rond die tijd zou Nanang (een vriend van een collega) mij ophalen voor een potje futsal. We waren een beetje vroeg, dus toen even thee gaan drinken in een buurthuis en daarna naar het veldje gereden. Het was een redelijk klein kunstgras voetbalveld met handbaldoeltjes en daarop speelden we 6 tegen 6. Het waren allemaal wel redelijk technische voetballers, maar toch als ik aan de bal was waren ze wel bang, omdat zeker in vergelijking met hen een hard schot heb. Van 18.00 tot 20.00 lekker gevoetbald, ondanks dat ik aan het eind wel zere, brandende voeten kreeg. Daarna nog even wat gedronken met z’n allen en dat was ook wel nodig. Het was nog behoorlijk warm op deze tijd van de dag (zeker nog 30 graden) en het was ook nog overdekt zonder airco of ventilatoren. Had echt het idee dat alle warmte onder het dak bleef hangen. De jongens vroegen me of ik volgende week weer zin had om mee te doen en denk dat ik dat wel doe. Het was me erg goed bevallen. Hierna heeft Nanang me bij m’n hotel afgezet en ben ik nog even het zwembad ingesprongen. Heb nog even gegeten en gedronken en op de bank gehangen met het nieuws en Friends en toen gaan slapen.
Dag 18: 23 juli 2011
Met spierpijn van het futsalpotje opgestaan en naar de lobby gestrompeld waar Sugi me op zal halen. College gevolgd en aan het werk gegaan. Vervolgens gaan lunchen en daarna met Frans gepraat of hij zich kon vinden in mijn plannen en of hij nog aanmerkingen/ideeën had. We waren er vrij snel uit, dus dat was mooi. Aangezien het zaterdag was, sloot het bedrijf iets eerder dan normaal, dus was iets eerder bij Frans en de familie.
Zou met Theresa en een vriendin van haar uit eten gaan, maar die vriendin was op het laatst verhinderd, dus Theresa was nogal ‘moody’. Dus maar even de meisjes van de huishouding proberen te helpen met koken, maar zij waren op de een of andere manier meer gespecialiseerd in het maken van Nasi dan ik, héél raar. Het helpen was dus geen doorslaand succes, maar leuk was het wel. Toen met de hele familie gegeten en daarna nog een hele tijd met Frans gepraat over zaken doen in Indonesië en Azië. Ook nog even plannen gemaakt voor de volgende dag, de vrije zondag. Naar het hotel gelopen en nog even tv gekeken en op de bank in slaap gevallen. Om 3.30 werd ik wakker, dus toen maar snel m’n bed ingedoken.
Dag 19: 24 juli 2011
Op mijn vrije dag Indonesisch uitgeslapen, dus om 8.00 werd ik wakker nadat ik nog 4.30 uur in bed gelegen had. Lekker eitje gebakken, broodjes gegeten en jus d’orange gedronken en richting het huis van Frans vertrokken. Toen Theresa ook klaar was met z’n allen (Frans, Connie, Theresa, Regina en ik) de auto ingestapt en naar de kerk vertrokken. Ditmaal was het een Engelse kerk, dus kon ik het goed volgen. Ondanks dat ik niet gelovig ben, vond ik dit wel een leuke dienst om bij te wonen. Daarna uitgebreid gegeten in restaurantje, maar ik kreeg enorm last van m’n darmen voordat we gingen eten. Frans wou me al naar huis brengen, maar dat vond ik zonde van m’n vrije dag, dus de pijn maar even verbeten. Na het nemen van de medicijnen trok de pijn gelukkig weg en had ik nergens last meer van.
Weer in de auto gestapt op weg naar Madura, een eiland ongeveer een uur vanaf Surabaya. Na een rit over de langste brug over zee in Indonesië bereikten we het eiland. Was wel apart om te zien dat de verschillen tussen Surabaya (Java) en Madura zo groot zijn. De mensen waren anders gekleed, de bouwstijl was anders en de begroeiing was ook anders. Madura wordt door de Indonesiërs gezien als het ongeciviliseerde eiland en toen we na een hele sightseeing uitstapten werd me al snel duidelijk waarom. De mensen hier waren een stuk minder vriendelijk dan de mensen uit Surabaya. Ze waren op Madura erg opdringerig, schreeuwden en waren een beetje handtastelijk. Vervolgens met de hele familie een stuk op zee gaan varen in het achtste wereldwonder, want dat dit bootje bleef drijven was echt opmerkelijk. Gelukkig gingen we niet al te ver van de kust vandaan. Daarna nog een stuk verder gereden en vervolgens weer huiswaarts gegaan. Daar nog even met de familie wat gegeten en toen nog even nagepraat. Daarna naar huis gelopen en daar nog even gechilld.
Dag 20: 25 juli 2011
Opgestaan, klaargemaakt en naar de lobby gegaan om daar op Sugi te wachten. Hij had zich een beetje verslapen, dus was iets later dan normaal. Om die tijd in te halen had ie een hele snelle tussendoor weg dacht ie. Die tussendoor weg was denk ik toch niet zo snel als hij zelf in gedachten had, want het duurde vrij lang voordat we op kantoor aankwamen. Wel weer een hele sightseeing door Surabaya gehad. Begin de stad langzamerhand steeds beter te kennen, dus dat is wel leuk. Stuk later dan normaal aan de slag gegaan en had sowieso het idee dat de dag sneller liep dan normaal. Alleen de lunch verliep erg traag, want het was weer extreem droog.
Om 16.30 stond ik beneden klaar om te vertrekken, maar het duurde en het duurde voordat we een keer weggingen. Naar boven gelopen om te kijken waarom het zo lang duurde en ze waren daar nog druk aan discussiëren. Uiteindelijk duurde de discussie tot 18.30, dus daar was ik niet al te blij mee. Om 19.15 kwamen we een keer aan bij het huis van Frans en daar gegeten. Daarna met Frans nog een hele tijd gepraat en gediscussieerd. Het is wel grappig, omdat zijn Oosterse denkwijze op sommige punten compleet verschilt van ‘onze’ Westerse. Vervolgens naar huis gegaan en daar de rommel van de eerste 3 weken grotendeels opgeruimd en weggepoetst. Heb de hoop dat ik een keer terug kom van werk en dat mijn kamer dan opgeruimd is door een kamermeisje maar opgegeven. Nog even op de bank gelegen, nieuws en Friends gekeken en toen naar bed gegaan.
Dag 21: 26 juli 2011
Met Sugi bouncend op de muziek naar kantoor gereden en daar naar het ochtendcollege gegaan. Door de discussie in dit college duurde het langer dan normaal. Daarna snel m’n pak aangetrokken en met Harris en Frans vertrokken naar de afspraak die we hadden met de business coach. De afspraak duurde behoorlijk lang, maar was wel interessant. In datzelfde kantoorpand had Frans ook een kantoor met medewerkers, dus daar mee op de foto geweest. Ook daar op kantoor gegeten, maar dit eten was echt verschrikkelijk. Nasi met noodles-slierten en een klein eitje. Een medewerker had het ergens gehaald en in papier vervoerd en tegen de tijd dat ik het kreeg was het koud en nat van de condens, echt smerig. Amper wat gegeten en toen maar de ton ingemoffeld. Was ook al een beetje verkouden en dat is best een prestatie aangezien het hier altijd boven de 30 graden is. Ik denk dat het komt doordat ik zondag veel in de auto gezeten heb. Men zet hier de airco namelijk op z'n koudst (iets meer dan 15 graden) en mijn lichaam kan denk ik niet zo goed kan tegen die snelle temperatuurwisselingen van het in- en uitstappen.
Op dat kantoor nog even doorgewerkt en daarna weer terug naar het hoofdkantoor van Rhoda Jaya. Het was toen al bijna sluitingstijd dus het had niet echt zin meer om nog verder aan de slag te gaan, dus toen maar even met Asen muziek geluisterd. Vervolgens met Frans, Connie en Theresa naar huis gereden en daar even wat gegeten. Dit smaakte gelukkig een stuk beter dan het eten van die middag, dus even de voedselachterstand gecompenseerd en me vergrepen aan de meloen. Na het eten nog een tijd gepraat en naar het hotel gelopen. Had niet echt de behoefte om op m’n hotelkamer te zitten dus de laptop gepakt en buiten bij het zwembad op de hangbank Friends gekeken. Al gauw werd ik gespot door de Amerikaanse basketballers die er toen nog even bij kwamen zitten. Ze verbaasden zich nogal over het feit dat een Nederlander een Amerikaanse serie keek zonder ondertiteling, ze snapten er niets van. Nog even met ze gepraat en toen m’n bed ingedoken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
