2de week vakantie Bali

Dag 50: 24 augustus 2011
Rond een uurtje of 10.00 wakker geworden en ontbeten. Kwam erachter dat mijn voeten en met name mijn enkels wel behoorlijk geliefd zijn bij de mosquitos, want ben alleen in m’n linkerenkel al maar liefst 17x gestoken, allesbehalve fijn. Vanaf nu af aan maar met mijn voetbalsokken aan slapen, is wel warm maar de jeuk is ook niet echt chill. Rustig gedoucht en aangekleed en toen naar Dista en Pascal gelopen. Gepraat en verdere plannen gemaakt voor die dag. Ik had met Sherlinda afgesproken om naar Ubud te gaan, een stad op ongeveer een uur rijden van Legian. Ze zou me rond 13.00 ophalen met de auto. Dista en Pascal wilden ook wel naar Ubud, dus die zijn er met de motor heen gegaan. Het duurde behoorlijk lang voordat Sherlinda er was, omdat ze uit Denpasar moest komen en er een behoorlijke file was en bovendien de auto problemen had. Rond 15.00 was ze er dan uiteindelijk. Ze had ook nog 2 vriendinnen meegenomen (Melia en Jennie), 2 lekker vrolijke en enthousiaste meisjes, dus dat was wel leuk. Op de heenweg elkaar een beetje beter leren kennen en gewoon gepraat. In Ubud eerst naar Monkey Forest geweest, zoals de naam al een beetje verklapt een bos met apen. De apen lopen los rond en zijn zeker niet bang voor mensen. Was amper binnen of een aap (hopelijk een vrouwtje) probeerde al mijn korte broek naar beneden te trekken, niet heel erg subtiel. De meisjes waren extreem bang voor de apen, dus was wel leuk om de beestjes een beetje naar ze toe te drijven. Ook dat een aap de brandende sigaret uit de mond van Dista wist te jatten was wel grappig, maar dat ie volgens met zijn tong het brandende deel ging likken was voor de aap minder plezierig. Daarna met z’n allen naar een koffiehuis in de buurt gegaan. Dit koffiehuis had een prachtige tuin en een tempel en op het pleintje kregen net meisjes traditionele dansles, dus was erg veel om te bekijken. Toen nog even een hapje gaan eten in een Indonesisch restaurant met Indonesische zittafel (je zit dan op de grond met je schoenen uit). Laat vanaf nu Dista mijn gerechten kiezen, omdat ik anders alleen maar eet wat ik kan en hij heeft ook wel een goede smaak. Dit keer koos hij de Ikan Pepes voor me, een visgerecht. Ook dit restaurant was gelegen in een prachtige tuin. Vond Ubud erg mooi, mede ook omdat het een stukje minder toeristisch is aangezien het niet aan de kust, maar meer landinwaarts ligt. Terug naar Legian gereden en even op bed gelegen om vervolgens even de mail bij te werken en het laatste nieuws te lezen. Nog heel even Friends gekeken en toen gaan slapen.


Dag 51: 25 augustus 2011
Rond een uurtje of 10.00 wakker geworden, opgestaan, ontbeten en naar Pascal en Dista gelopen. Pascal gaat de komende dagen rond trekken op Bali, dus is de komende dagen niet in Legian. Dista zocht daarom een plek, dus zijn spullen maar in mijn kamer gezet. Vanavond zou hij nog bij een vriendin slapen en de nachten daarop volgend wou ie bij mij intrekken. Daarna met hem zuidwaarts op de motor vertrokken naar een cultureel park. Daar een tijd rondgelopen en verschillende hindoeïstische beelden en wandtekeningen bekeken. Uiteindelijk nog een muziek- en dansshow bijgewoond in een soort amfitheater. Was zeker de moeite waard om te bezoeken en daarna geluncht in een Indonesisch restaurant. Ook hier had Dista weer een mooi Indonesisch gerecht voor me uitgezocht met o.a. eendenei erin verwerkt, apart maar wel lekker! Vervolgens naar Dreamland Beach gegaan, omdat Dista aan z’n tint wou werken. Denk dat dit het mooiste strand was waar ik tot nu toe geweest ben, maar het stikte er dan ook van de buitenlanders. In de zon was het veel te warm voor mij, dus ben in de schaduw er naast gaan liggen en samen even muziek geluisterd. Later toen het wat afkoelde me flink ingesmeerd en me ook maar aan de zonneschijn gewaagd. Toen terug gereden naar mijn kamer en op bed even rustig samen Friends gekeken.

Was toen alweer 19.30, dus tijd om op de motor naar Denpasar te gaan omdat we afgesproken hadden met Laura, een vriendin van Dista. Eerst in haar appartement even wat gedronken en toen in een plaatselijk restaurant wat gaan eten. Ook hier koos Dista een gerecht voor mij en eveneens dit was een gerecht dat ik niet uit mezelf gekozen zou hebben (iets met ei, tofu, taugé, satésaus en nog wat dingen die ik niet kende), maar toch wel heel lekker was. Daarna nog even een fruithapje als toetje genomen. Was toen al iets naar 21.30 en om 22.00 moest Laura werken. Ze werkt bij Oz radio, de grootste radiozender van Indonesië voor jongeren met zo’n 1.5 miljoen luisteraars gemiddeld. Haar show bestond uit met name RMB muziek en tussen de liedjes door uitgebreid gepraat. Mocht zelfs nog een nummer kiezen dat ze zou draaien en aan het einde van de show bedankte ze me nog, dus was wel leuk. Ze moest de volgende dag weer vroeg werken (bij een duikschool), dus Dista en ik zijn daarna nog even met z’n tweeën uit geweest. Tijdens uitgaan ook nog een bitchslap gekregen. Het is namelijk zo dat in het uitgaansleven in Indonesië prostituees actief zijn, maar je kunt ze niet onderscheiden van de gewone Indonesische meisjes, omdat ze niet iets van een bandje dragen of alleen in een bepaald deel van de club actief mogen zijn of iets dergelijks. Dus toen ik aan de bar stond kwam er een meisje erg enthousiast naar me toe, maar ik wist niet of ze dat voor haar werk deed of dat ze me gewoon leuk vond. Probeerde er op verschillende manieren achter te komen, maar dat lukte niet echt. Daarom op het laatst maar gevraagd of ze prostituee was en dat bleek niet het geval met de bitchslap als gevolg. Gelukkig was ze niet boos en konden we er later wel om lachen. Rond 4.30 was ik weer thuis.


Dag 52: 26 augustus 2011
Om 10.00 stond Dista voor de deur, want die had bij Laura geslapen en die moest naar werk. We waren allebei nog moe van de nacht ervoor, dus nog even tot 11.30 verder geslapen. We zouden vandaag naar Pura Luhu Uluwatu gaan, maar aangezien Laura mee wil besloten om dat te doen op een dag waarop ze wel kan. Voor de rest hebben we de meeste bezienswaardigheden in deze buurt wel gehad en de andere bezienswaardigheden zijn te ver voor de motor, dus moeten we keer met de auto proberen te doen. Deze dag was dus een beetje luieren en rondlopen en ben even naar de kapper geweest. Voelde me niet heel erg goed te pas, dus ben ’s middags maar op bed gaan liggen en heb een paar uurtjes geslapen. Ben er niet echt van opgeknapt en had nog steeds het idee dat er een gewicht van 50 kilo op m’n hart en longen drukte en er iemand keihard in m’n nek en schouderbladen aan het knijpen was. Had nog maar 1x gegeten die dag, dus leek me verstandig om nog wel even iets extra te eten. Samen met Dista naar Warung Asia gegaan, een restaurant om de hoek van ons verblijf. Daar de sweet and sour fish kebab genomen met ginger tea. Volgens Dista zou de thee ervoor zorgen dat ik een beetje opknapte. Het visgerecht was werkelijk heerlijk en ook de salade die erbij geserveerd werd was goed te eten. Gelijk daar even de inlog en het wachtwoord van de wifi gevraagd en aangezien ons verblijf dichtbij is, kan ik nu op mijn kamer internetten (al is het wel traag). Na het eten voelde ik me een stukje beter, maar het leek me verstandig om naar niet La Barca Grand Opening te gaan. Heb daarom op bed gelegen en met wat vrienden en moeders gechat. Aangezien ik die middag al geslapen had, was ik totaal niet moe en kon ik pas om 3.00 slapen. Net toen ik sliep, kwam Dista terug en moest ik de deur van slot halen en vervolgens duurde het weer een tijdje voor ik weer in slaap viel. Kortom: vandaag was zeker niet de leukste dag van mijn verblijf in Indonesië.


Dag 53: 27 augustus 2011
Opgestaan en voelde me al een stuk beter dan gisteren. Daarom samen met Dista en Laura plannen gemaakt voor de dag. Eerst even een ontbijtje gekocht in de supermarkt en daarna klaar gemaakt. Laura moest nog werken voor de radio, dus daar naartoe gereden en weer even in de studio gezeten. Vervolgens op de motor naar het verblijf van de Duitse vriend van Laura gereden. Echt een prachtig verblijf met verschillende losstaande huisjes en een open loungeplek. Daar even gezeten en bonen (koffie) gedronken. Vervolgens naar Lanangan Beach gereden en daar even rustig op het strand gezeten en gepraat. Daarna doorgereden naar Pura Luhur Uluwatu, een tempel. In mijn reisgids stond deze erg hoog gewaardeerd met 3 sterren, dus was wel benieuwd. Het was echter wat minder spectaculair dan ik verwacht had. Er was wel prachtige natuur, maar de tempel was door de bomen niet heel erg goed te bezichtigen en bovendien was het niet toegestaan om deze te betreden als niet-Hindoe. De wilde apen was voor veel mensen wel een enorme attractie, maar aangezien ik ook al naar Monkey Forest was geweest was dit niet meer echt nieuw voor me. Wel de sunset daar bekeken en dat was wel echt prachtig. Op de motor terug gereden naar Legian en bij Warung Asia wat gegeten. Toen we daar gister aten was Dista nogal jaloers op mijn kebab fish, maar zat hij al vol. Daarom wou hij nu ook dat gerecht eten, dus heb ik maar de barbecue fish genomen en die was ook heerlijk. We aten pas om 21.00 Balinese tijd, dus daarna nog even op het strand gezeten en Friends gekeken en daarna richting uitgaansgebied begeven. Het was zaterdagavond, dus aanmerkelijk drukker dan normaal. Veel nieuwe mensen leren kennen, dus misschien dat we daar ook nog een keer mee gaan afspreken. Uiteindelijk was ik om 4.30 terug, maar nog niet in staat om te slapen. Nog even met Dista gepraat en toen de samenvatting van Twente – VVV gekeken. Daarna tanden gaan poetsen en gaan slapen.


Dag 54: 28 augustus 2011
Ondanks dat ik pas laat naar bed ben gegaan, was ik om 9.30 alweer klaar wakker. Best apart, denk dat m’n biologische klok kapot is. Vind het op zich niet erg dat ik korte nachten slaap, zolang ik me maar niet vermoeid voel. Ben toen maar wat Surabaya vrienden gaan smsen, want liep een beetje achter. Is wel erg leuk, krijg elke dag 2 of 3 smsjes van steeds verschillende mensen uit Surabaya (collega’s en vrienden) die informeren naar hoe het hier is en of ik ze net zo erg mis als zij mij missen. Probeer dus niet al te laat terug te gaan naar Surabaya, zodat ik nog een aantal dagen vrij heb om met hen door te brengen. Voordat ik terug ga wil ik echter nog wel naar Batur en Lovina, maar dat is te ver om op de motor af te leggen. Moet dus nog even zien hoe we dat gaan doen, maar Tommy komt vanavond aan en die zei dat wel met ons te willen doen met zijn auto. Vandaag dus maar wat spullen in mijn tas gedaan, omdat ik niet de hele koffer met me mee wil zeulen. Voor de rest niet zo heel veel gedaan en een beetje rond het appartement rondgehangen met Dista. Die moest op een gegeven moment voor werk de deur uit, dus toen maar gaan internetten. Daarna nog maar even een stuk alleen rond gaan lopen. Als je hier alleen rondloopt merk je pas op welke rare manieren de bevolking geld probeert te verdienen. Zo kreeg ik een aantal keren ‘magic mushrooms’ aangeboden en kwam er een meisje op de scooter naar me toe om me een ‘massage happy ending’ aan te bieden voor een paar euro. ’s Avonds met Dista gegeten bij Manneke Pis, want daar was hij erg enthousiast over. Vanwege de naam had ik niet zo de behoefte daar eten, omdat het vermoedelijk erg toeristisch zou zijn. Dit voorgevoel bleek waar te zijn, maar toch nog een Oosterse maaltijd weten te bemachtigen. Het restaurant was inderdaad erg goed en bovendien ook erg luxe. Vervolgens even wat Friends gekeken samen met Dista en daarna weer naar Kuta gegaan om uit te gaan. Was weer erg leuk en rond een uurtje of 4.00 weer gaan slapen. Uit gaan in Indonesië bevalt me wel, goede muziek, leuke mensen en ook de discotheken zijn mooi. In Nederland is het binnen, terwijl het klimaat hier het toe laat om een deel helemaal open te laten, zodat de frisse lucht binnen kan komen en je naar buiten kan kijken.


Dag 55: 29 augustus 2011
We hadden voor vandaag afgesproken met Tommy naar Batur en Lovina te gaan en daar in de buurt Pascal op te pikken. Tommy zei echter op het laatste moment af, waardoor we totaal geen plannen hadden voor die dag. Ben toen maar door gaan slapen en toen ik wakker werd was Pascal inmiddels al op een alternatieve manier terug naar Legian gekomen. Met z’n drieën toen een kaartspelletje gedaan en daarna met de taxi naar de Discovery Mall gegaan. Er is daar een supermarkt die wel fruit verkoopt, dus daar heen gegaan om fruit te kopen. Best apart dat er in Legian wel een stuk of 10 kleine supermarkten zijn en dat geen een daarvan fruit verkoopt. Daarna even wat gegeten in een restaurant op de derde verdieping met een prachtig uitzicht over het strand en de zee. Hier weer een vissoort gegeten die ik nog nooit eerder gehad had (benjang ofzo), maar zeker lekker was. Vervolgens met z’n allen naar de karaoke gegaan en daar heb ik even de sterren van de hemel gezongen. Voor we weggingen nog even wat roti gekocht met Pascal, want we hadden door uitgebreide Nasi-lunch niet echt meer de behoefte aan nog een uitgebreide maaltijd. Ben toen met Pascal langs de kust terug gelopen en thuis samen de roti opgegeten. Pascal was inmiddels behoorlijk vermoeid en wou daarom naar huis om te slapen. Tegen de tijd dat hij weg ging kwam Dista ook thuis en die wou meteen Friends gaan kijken. Na een paar episodes op de motor richting Kuta gereden om daar discotheek Tavern weer op de kop te zetten. Nadat we dat tot 4.30 gedaan hadden, vonden we het wel welletjes en zijn we terug naar Legian gereden om te slapen.


Dag 56: 30 augustus 2011
Vandaag stond wederom in de planning om naar Batur en Lovina te gaan en daar ergens te overnachten, maar wederom zei Tommy op het laatst af. Was er toen wel klaar mee en besloten om die dag naar huis te gaan. Dista moest die dag nog zaken doen en Pascal zou ook in de loop van de dag vertrekken richting Sulawesi om rond te trekken. Via de travel agent van Dista toen een ticket gekocht voor die avond (19.20). Aangezien bepaalde transacties niet meer mogelijk waren het geld maar cash aan Dista gegeven en die heeft vervolgens via allerlei trucjes ervoor weten te zorgen dat het betaald werd. Toen hij erop uit ging om dit te regelen werd ie ook nog aangereden door een Australische toerist op een motor. Z’n knie was open, maar hij had vooral last van z’n rug. Voelde me toen wel een beetje schuldig dat ik hem juist op dit moment moest verlaten. Hij zei dat het schuldgevoel nergens voor nodig was, maar hij had nog wel ‘een laatste wens’. Hij wou namelijk de laatste tijd samen Friends kijken. Volgens mij is ie behoorlijk verslaafd geraakt aan die serie:P Aangezien ik de beroerdste niet ben, heb ik toen samen met hem Friends gekeken. Had de koffer al ingepakt toen hij ’s middags weg was. Ook nog even afscheid genomen van Pascal en erachter gekomen dat we in hetzelfde vliegtuig naar Nederland zitten. Alleen ik vlieg vanaf Surabaya het eerste deel en hij vanaf Sulawesi en dan komen we vanaf Jakarta in hetzelfde vliegtuig. Rond een uurtje of 17.15 een taxi gepakt naar het vliegveld en daar iets na 18.00 aangekomen. Even Nasi Rawon gegeten en toen me een weg gebaand door alle security checks. Was mooi op tijd in de gate en toen via een korte busrit bij het vliegtuig aangekomen. Het vliegtuig vertrok om 19.20 vanuit Denpasar en kwam om 19.30 aan in Surabaya (de Balinese tijd loopt een uur voor op de Javaanse). Net als de aankomst op Denpasar, was ook deze aankomst erg mooi. De vlucht is namelijk niet zo heel lang en daarom ga je eigenlijk nooit zo heel hoog. Aangezien vandaag de Idul Fitri (feest ter beëindiging van de Ramadhan, suikerfeest) begonnen was, stak men veel vuurwerk af. Vanuit het vliegtuig kon je over de hele stad uitkijken en dus in een blikveld was enorm veel vuurwerk te zien, erg mooi. Vanaf het vliegveld een taxi genomen naar mijn Waterplace-appartment. Na al die dagen op de krakkemikkige kamertjes op Bali realiseerde ik me weer hoe luxe ik het had in het Grande Waterplace Residence, zoals het voluit ook wel heet. Na een WARME douche een biertje uit de KOELKAST gehaald om op de BANK neer te ploffen en TELEVISIE te kijken met de AIRCO aan, héérlijk. Had een behoorlijk aantal mensen beloofd ze een smsje te sturen als ik terug was in Surabaya, dus dat toen maar meteen gedaan. Wist alleen niet dat de meeste mensen tijdens de Idul Fitri terug gingen naar het ouderlijk huis op het platteland. Om al deze mensen te zien, was ik dus eigenlijk 1 dag te laat in Surabaya. Moet morgen maar even kijken wie er wel en niet zijn en dan een plan maken om te doen.