laatste week
Door: maartenvanderlippe
Blijf op de hoogte en volg Maarten
14 September 2011 | Indonesië, Surabaya
Dag 64: 7 september 2011
Werd om 4.55 wakker, dus toen even 5 minuten gewacht tot het 0.00 was in Nederland en broerlief Sjoerd gebeld, omdat hij jarig is vandaag. Daarna nog tot 7.00 in bed gelegen en vervolgens met Sugi naar kantoor gereden. Om 11.00 kwam Dista me ophalen van kantoor om naar Mirota te gaan, want ik moest nog souvenirs kopen. Volgens Frans kon je dat het beste overdag doen, omdat het dan nog niet zo druk was en bovendien je dan alle spullen beter kon zien in het licht. Rond 11.30 daar aangekomen en rondgekeken op zoek naar de leukste souvenirs. Uiteindelijk erg mooie dingen gevonden, dus was daar erg blij mee. Aangezien het breekbaar spul is het daar maar even laten inpakken, zodat het goed reisproof mee terug naar Nederland kan. Vervolgens nog even ergens gaan eten en zoals gebruikelijk Dista m’n maaltijd uit laten zoeken. Hij bestelde Nasi met een sparerib-achtig soort vlees, was bijzonder scherp maar ook erg lekker. Rond 13.30 was ik weer terug op kantoor en de resterende tijd nog even doorgewerkt aan m’n verslag.
Na werk terug gereden met Sugi, Siska en Inah. Ik ben nog niet echt weer in het werk-ritme, maar meer nog in m’n vakantieritme. Ben dus behoorlijk moe weer en op de terugweg in de auto in slaap gevallen. Siska en Inah vonden met name hoe ik sliep erg grappig, omdat m’n hoofd met een bocht naar links naar rechts ging en met een bocht naar recht weer naar links. Volgens Sugi hadden ze de hele weg allerlei foto’s en filmpjes gemaakt haha. Toen ik terug was maar even wat boodschappen gedaan in de mall. Daarna snel terug, omdat Dista alweer bij m’n appartement stond te wachten. Boodschappen in de koelkast gegooid en terug gelopen naar de mall. Besloten om Chinees te gaan eten en wederom koos Dista mijn gerecht, ditmaal de Ko Lo Kee. Ik val misschien een beetje in de herhaling, maar ook dit was een goede keuze. Na het eten samen een paar afleveringen Friends gekeken. Rond 23.00 ging ie weer naar huis, dus toen heb ik nog even het nieuws gekeken en daarna gaan slapen.
Dag 65: 8 september 2011
Opgestaan en samen met Sugi naar kantoor gereden. Naar het ochtendcollege gegaan, maar daar niet zoveel uitgevoerd. Frans en Connie hadden een nieuw huishoudelijk apparaat gekocht en gaven daar een demonstratie van. Ze konden met vers fruit en nog wat andere ingrediënten een soort vers fruit roomijs maken. Met z’n allen dus ijs gegeten en daarna aan het werk gegaan. ’s Middags rijstcake gegeten, want dat is traditie na de idul fitri. Frans heeft me de achterliggende gedachte hiervan uitgelegd, dus voor de geïnteresseerden hier de uitleg. Vroeger was rijst koken maken een tijdrovend proces (met vuur) en aangezien de gastvrouw gedurende de idul fitri veel bezoek krijgt, maakt ze dan rijstcake. Deze rijstcake is een maand houdbaar, dus kan op één dag gemaakt worden en daardoor heeft ze de rest van de idul fitri tijd voor de gasten. Inmiddels is het een stuk eenvoudiger met de rijstkokers, maar is de traditie in stand gehouden. Tijdens de middag viel het internet weg, maar ik had het internet nu juist hard nodig. Eerst nog even wat dingen gedaan waar geen internet voor nodig is, maar op een gegeven moment kon ik echt niet verder. Toen maar even 3D Pinball gedaan en daar een topscore van 16.165.750 punten gehaald. Mocht het je lukken om deze score te verbeteren, dan hoor ik het graag:) Na een tijdje was het internet er weer, dus kon ik nog even verder werken.
Na het werk met Sugi naar huis gereden en op Frans, Connie, Theresa en Regina gewacht. Had met ze afgesproken om bij De Plaats te gaan eten, een Nederlands restaurant als bedankje voor alle keren dat ik daar gegeten heb en alle keren dat ze mij mee op sleeptouw genomen hebben om dingen te zien, etc. Ze trakteren op een Nederlandse maaltijd leek me daarom wel een redelijk origineel bedankje. Met de auto naar The Loupe gereden en na een tijdje rondgelopen te hebben, vond ik het uiteindelijk weer. Ik had het namelijk een keer gezien toen ik met Roberta in The Loupe was, maar wist de exacte locatie niet meer en de familie Kurnya had er zelfs nog nooit van gehoord. Had een mooi Nederlandse maaltijdje samengesteld met bitterballen, pannenkoeken, poffertjes, Nederlandse toasts en patat met mayonaise. Ik liet de borden gewoon in het midden van de tafel serveren, zodat iedereen kon pakken wat die het lekkerst vond. Had uiteindelijk wel teveel besteld, maar met name de bitterballen, de appelpannenkoeken en de poffertjes waren erg geliefd. De patat met mayonaise hadden ze wel eens eerder gehad, omdat die ook wel verkrijgbaar is bij bijvoorbeeld de McDonalds hier. De Nederlandse toast zat niet heel erg veel smaak aan en vroeg me ook af in hoeverre deze toast Nederlands was, want zelf had ik hem nog nooit eerder gehad. Frans en de familie vonden m’n bedankje gelukkig erg leuk en daar was het me om te doen!
Na het eten nog even met Isti en Amel afgesproken in de mall. Tijdje rondgelopen en daarna even in mijn appartement tv gekeken en wat gedronken. Was erg gezellig, maar aan het eind van de avond was ik erg moe en blij dat ik naar bed kon.
Dag 66: 9 september 2011
Met Sugi naar het kantoor gereden en daar aan het werk gegaan. De kokkin was afwezig vandaag, dus moest zelf m’n maaltje verzorgen. Nasi goreng gehaald, was erg goed te eten. Daarna weer de hard aan de slag gegaan, omdat ik morgen mijn presentatie moet houden over de bevindingen die ik gedaan heb. Hierdoor valt er over het werkgedeelte van de dag niet zoveel te vertellen.
Na het werk bij m’n appartement afgezet en snel even naar de mall gelopen om daar boodschappen te doen en even 3 taarten te halen voor mijn laatste werkdag. Ook even een cadeautje gekocht voor Roberta. Ze was afgelopen maandag jarig en vierde dat vandaag in The Capri. Het begon om 19.00 en aangezien ik verder niemand kende (op Catherine en Daniëlle na), mocht ik Dista ook meenemen. Achteraf was dit niet eens nodig, omdat Roberta op een internationale school zit en haar klasgenoten daardoor allemaal goed Engels spraken. Was een erg leuke klas met leuke mensen en Dista en ik werden er meteen bij betrokken. Erg veel gelachen en geouwehoerd en rond 0.00 het voor gezien gehouden. Dit is erg bijzonder voor een Indonesisch feest die doorgaans rond een uurtje of 22.00 wel ophoudt. Hieruit bleek wel dat iedereen het behoorlijk naar z’n zin had. Het merendeel van de groep was van plan om de volgende dag naar Ice Club te gaan, dus afgesproken om daar elkaar weer te ontmoeten en verder feest te vieren. Na het feestje terug gelopen naar m’n appartement en gaan slapen.
Dag 67: 10 september 2011
Aangezien m’n telefoon bijna leeg was na het feestje had ik hem gelijk die nacht aan de lader gegooid. Het stopcontact is redelijk ver weg van m’n bed, dus lichtelijk door de wekker heen geslapen. Was daardoor in de haast bijna de taarten vergeten mee te nemen, maar op het laatste moment er toch nog aan gedacht. Gelukkig had Sugi een nieuwe opzwepende cd gekocht, dus was goed wakker toen ik op kantoor kwam. Naar het ochtendcollege gegaan en aangezien morgen een vrije dag is, hebben de medewerkers vandaag voor me gebeden dat ik een goede vlucht zou hebben morgen. Vervolgens de laatste hand gelegd aan de presentatie en de presentatie gegeven aan Harris en Frans. Presentatie ging goed en ze wekten het idee echt iets te gaan doen met mijn ideeën, dus dat is wel fijn. Na de Soto Nasi kwamen verschillende collega’s cadeautjes en souvenirs brengen. Rond een uurtje of 14.00 de taarten gaan uitdelen met wat hulp van Anik en vervolgens weer een hele foto-shoot gehad met alle collega’s. Had de presentatie al gedaan, maar ben nog niet klaar met het verslag. Moet het in Nederland nog afmaken, maar had eigenlijk niet meer de puf om aan de slag te gaan. Heb daarom maar een beetje rondgelopen en gepraat met alle medewerkers. Vind het stiekem wel leuk dat ze me oprecht gaan missen als ik weg ben. Heb de meeste collega’s nog wel op Facebook, dus ook als ik in Nederland ben kan ik nog contact met ze onderhouden.
Na werk weer terug gereden met Sugi en bij aankomst bij het huis van Frans gaf hij me de cd die we vaak draaide in de auto en helemaal op los mee gingen met de collega’s. Bij Frans hadden de collega’s een afscheidsmaaltijd als verrassing georganiseerd. Met een stuk of 30 collega’s gezamenlijk gegeten, waarbij goed rekening gehouden was met mijn favoriete voedsel, dus veel saté en gurami. Heerlijk gegeten en met iedereen even gepraat en rond een uurtje of 22.00 nog met wat collega’s naar mijn appartement gegaan en daar nog even een drankje gedronken en toen ook van hen afscheid genomen. Vond het een erg mooi gebaar dat ze zoveel moeite gedaan hadden om een afscheidsfeestje te regelen en hierdoor had ik alle tijd om goed afscheid van iedereen te nemen. Het was toen alweer bijna 23.00 en om die tijd had ik met Dista en Roberta en d’r vriendinnen afgesproken bij de Ice Club in Lenmarc. Was dus iets te laat, maar ze stonden nog netjes buiten op te wachten en gezamenlijk naar binnen gegaan. Het was een erg mooie club met aan de ene kant een band die live-muziek speelde en aan de andere kant een DJ, dus om het half uur losten ze elkaar af. De Ice Club is overigens vernoemd naar een deel van de club waarin ijssculpturen staan. Was daar nog wel even heen geweest, maar het was wel iets te koud met korte mouwen. De hele nacht gefeest met Dista, Roberta, Catherina, Daniëlle, Fabio en de vrienden die ik gister gemaakt had in The Capri. ’t Was een erg leuk feest en tegen een uurtje of 5.00 was ik weer terug in m’n appartement.
Dag 68: 11 september 2011
Had besloten om de wekker om 10.00 te zetten, zodat ik goed vermoeid op zou staan. Daarna meteen gaan fitnessen om mezelf nog verder uit te putten en een beetje conditie op te doen, want heb komende donderdag alweer de eerste wedstrijd. Ik deed dit alles omdat ik vermoeid in het vliegtuig wou zitten en dus een deel van de vlucht slapend door kon brengen. Vervolgens de laatste spulletjes ingepakt en naar het huis van Frans gereden met de taxi. Ik wou nogmaals bedanken voor alles, maar hij was niet thuis. Wel afscheid genomen van de huishoudsters en die alle ongeopende boodschappen die ik nog over had gegeven. Ook een mooie brief voor Frans en de familie achtergelaten waarin ik ze nogmaals hartelijk bedankte. Met de taxi naar Juanda Airport gereden waar ik mooi op tijd aan kwam. Kreeg toen nog verschillende smsjes van collega’s en vrienden, dus had mooi de tijd die te beantwoorden. M’n tas laten sealen en vervolgens ingecheckt. Mocht maar 30 kilo bagage meenemen en had 34 kilo. Had op het internet al opgezocht wat het per kilo extra kostte en voor 4 kilo zou dat ongeveer €50 zijn. Echter besloot ik om een gokje te wagen om onder die ‘boete’ uit te komen. Voor de dienst van de incheckmedewerker moet je namelijk 40.000 roepia betalen, maar in plaats daarvan betaalde ik hem 100.000 roepia (zo’n 8 euro) en zei ik dat ie het wisselgeld wel mocht houden. Vervolgens was die 4 kilo die ik teveel had ineens ook niet meer zo’n probleem en hoefde ik niets bij te betalen.
De vlucht van Surabaya naar Jakarta had ongeveer een uur vertraging en aangezien ik 1.30 uur overstaptijd had, begon ik hem wel een beetje te stressen. Moest in Jakarta namelijk m’n koffer weer ophalen en opnieuw inchecken en door de securitycheck. Echter bij aankomst stond er al een mannetje op me te wachten die ervoor zorgde dat ik overal snel doorheen geloodst werd en dat mijn koffers direct door naar Amsterdam gestuurd werden. Alleen moest omdat ik Indonesië via Jakarta zou verlaten m’n visum wel gecontroleerd worden en die bleek 7 dagen verlopen te zijn. Had dit eigenlijk niet verwacht omdat ik voor de aanvraag van mijn visum een professioneel bedrijf in de armen had genomen en die alle benodigde informatie gegeven had en bovendien een redelijke smak geld had betaald. Doordat ie verlopen was, moest ik een boete van 1.500.000 roepia betalen (ongeveer 125 euro). Had dat geld natuurlijk niet meer op zak en moest dus snel op zoek naar een ATM. Ondertussen smste Pascal (vriend uit Bali die op dezelfde vlucht zat) dat het boarden al afgelopen was, dus vreesde ik de vlucht te missen. Gelukkig werd het vliegtuig na een aantal telefoontjes tegen gehouden en kon ik na een flinke sprint alsnog met het vliegtuig mee. Op wat turbulentie na ging de vlucht naar Dubai goed en ook de avondmaaltijd die ik kreeg was goed. Probeerde wat te slapen, maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen (het vroege opstaan en fitnessen) kwam het er niet echt van. De stoel naast mij was vrij, dus al vrij snel kwam Pascal daar zitten en met hem de hele avond en nacht films gekeken (Blitz en Chaos) en gepraat. In Dubai een tijdje samen rondgelopen in de mall van het vliegveld en toen weer richting de gate gegaan. Ook van Dubai naar Amsterdam was de plaats naast mij vrij, dus verder gepraat en ook nog de film Rio gekeken. Ondanks dat de vlucht in totaal 21 uur duurde, ging het voor mijn gevoel vrij snel. De aankomst in Amsterdam was in tegenstelling tot die in Denpasar, Surabaya, Jakarta en Dubai niet heel erg mooi, omdat er laaghangende bewolking was en het licht miezerde. Tijdens deze landing dus al meer regen gezien dan in 2.5 maand Indonesië (waar ik mijn hele verblijf een drupje gehad heb). Vervolgens met Pascal de koffers opgewacht en naar de arrival hal gegaan waar Nina op me stond te wachten. Naar het juiste perron gelopen en de trein naar Enschede gepakt. Gezellig gepraat onderweg waardoor die laatste 2.5 uur in de trein voorbij vlogen. Op het station werd ik door m’n ouders opgehaald en met de auto terug naar huis gereden. Opa en oma kwamen ook op bezoek, dus de meegenomen souvenirs gegeven en gezellig gepraat. Om 16.45 moest ik alweer op Sparta zijn en daar zag ik ook m’n broer weer voor het eerst. Na de training patat gegeten en ’s avonds getraind met het team waar ik komend seizoen in speel en daarna gaan slapen.
Dit was het laatste verslag dat ik zal uploaden, dus allemaal vriendelijk bedankt voor de getoonde interesse en tot snel allemaal!
Groeten Maarten
Werd om 4.55 wakker, dus toen even 5 minuten gewacht tot het 0.00 was in Nederland en broerlief Sjoerd gebeld, omdat hij jarig is vandaag. Daarna nog tot 7.00 in bed gelegen en vervolgens met Sugi naar kantoor gereden. Om 11.00 kwam Dista me ophalen van kantoor om naar Mirota te gaan, want ik moest nog souvenirs kopen. Volgens Frans kon je dat het beste overdag doen, omdat het dan nog niet zo druk was en bovendien je dan alle spullen beter kon zien in het licht. Rond 11.30 daar aangekomen en rondgekeken op zoek naar de leukste souvenirs. Uiteindelijk erg mooie dingen gevonden, dus was daar erg blij mee. Aangezien het breekbaar spul is het daar maar even laten inpakken, zodat het goed reisproof mee terug naar Nederland kan. Vervolgens nog even ergens gaan eten en zoals gebruikelijk Dista m’n maaltijd uit laten zoeken. Hij bestelde Nasi met een sparerib-achtig soort vlees, was bijzonder scherp maar ook erg lekker. Rond 13.30 was ik weer terug op kantoor en de resterende tijd nog even doorgewerkt aan m’n verslag.
Na werk terug gereden met Sugi, Siska en Inah. Ik ben nog niet echt weer in het werk-ritme, maar meer nog in m’n vakantieritme. Ben dus behoorlijk moe weer en op de terugweg in de auto in slaap gevallen. Siska en Inah vonden met name hoe ik sliep erg grappig, omdat m’n hoofd met een bocht naar links naar rechts ging en met een bocht naar recht weer naar links. Volgens Sugi hadden ze de hele weg allerlei foto’s en filmpjes gemaakt haha. Toen ik terug was maar even wat boodschappen gedaan in de mall. Daarna snel terug, omdat Dista alweer bij m’n appartement stond te wachten. Boodschappen in de koelkast gegooid en terug gelopen naar de mall. Besloten om Chinees te gaan eten en wederom koos Dista mijn gerecht, ditmaal de Ko Lo Kee. Ik val misschien een beetje in de herhaling, maar ook dit was een goede keuze. Na het eten samen een paar afleveringen Friends gekeken. Rond 23.00 ging ie weer naar huis, dus toen heb ik nog even het nieuws gekeken en daarna gaan slapen.
Dag 65: 8 september 2011
Opgestaan en samen met Sugi naar kantoor gereden. Naar het ochtendcollege gegaan, maar daar niet zoveel uitgevoerd. Frans en Connie hadden een nieuw huishoudelijk apparaat gekocht en gaven daar een demonstratie van. Ze konden met vers fruit en nog wat andere ingrediënten een soort vers fruit roomijs maken. Met z’n allen dus ijs gegeten en daarna aan het werk gegaan. ’s Middags rijstcake gegeten, want dat is traditie na de idul fitri. Frans heeft me de achterliggende gedachte hiervan uitgelegd, dus voor de geïnteresseerden hier de uitleg. Vroeger was rijst koken maken een tijdrovend proces (met vuur) en aangezien de gastvrouw gedurende de idul fitri veel bezoek krijgt, maakt ze dan rijstcake. Deze rijstcake is een maand houdbaar, dus kan op één dag gemaakt worden en daardoor heeft ze de rest van de idul fitri tijd voor de gasten. Inmiddels is het een stuk eenvoudiger met de rijstkokers, maar is de traditie in stand gehouden. Tijdens de middag viel het internet weg, maar ik had het internet nu juist hard nodig. Eerst nog even wat dingen gedaan waar geen internet voor nodig is, maar op een gegeven moment kon ik echt niet verder. Toen maar even 3D Pinball gedaan en daar een topscore van 16.165.750 punten gehaald. Mocht het je lukken om deze score te verbeteren, dan hoor ik het graag:) Na een tijdje was het internet er weer, dus kon ik nog even verder werken.
Na het werk met Sugi naar huis gereden en op Frans, Connie, Theresa en Regina gewacht. Had met ze afgesproken om bij De Plaats te gaan eten, een Nederlands restaurant als bedankje voor alle keren dat ik daar gegeten heb en alle keren dat ze mij mee op sleeptouw genomen hebben om dingen te zien, etc. Ze trakteren op een Nederlandse maaltijd leek me daarom wel een redelijk origineel bedankje. Met de auto naar The Loupe gereden en na een tijdje rondgelopen te hebben, vond ik het uiteindelijk weer. Ik had het namelijk een keer gezien toen ik met Roberta in The Loupe was, maar wist de exacte locatie niet meer en de familie Kurnya had er zelfs nog nooit van gehoord. Had een mooi Nederlandse maaltijdje samengesteld met bitterballen, pannenkoeken, poffertjes, Nederlandse toasts en patat met mayonaise. Ik liet de borden gewoon in het midden van de tafel serveren, zodat iedereen kon pakken wat die het lekkerst vond. Had uiteindelijk wel teveel besteld, maar met name de bitterballen, de appelpannenkoeken en de poffertjes waren erg geliefd. De patat met mayonaise hadden ze wel eens eerder gehad, omdat die ook wel verkrijgbaar is bij bijvoorbeeld de McDonalds hier. De Nederlandse toast zat niet heel erg veel smaak aan en vroeg me ook af in hoeverre deze toast Nederlands was, want zelf had ik hem nog nooit eerder gehad. Frans en de familie vonden m’n bedankje gelukkig erg leuk en daar was het me om te doen!
Na het eten nog even met Isti en Amel afgesproken in de mall. Tijdje rondgelopen en daarna even in mijn appartement tv gekeken en wat gedronken. Was erg gezellig, maar aan het eind van de avond was ik erg moe en blij dat ik naar bed kon.
Dag 66: 9 september 2011
Met Sugi naar het kantoor gereden en daar aan het werk gegaan. De kokkin was afwezig vandaag, dus moest zelf m’n maaltje verzorgen. Nasi goreng gehaald, was erg goed te eten. Daarna weer de hard aan de slag gegaan, omdat ik morgen mijn presentatie moet houden over de bevindingen die ik gedaan heb. Hierdoor valt er over het werkgedeelte van de dag niet zoveel te vertellen.
Na het werk bij m’n appartement afgezet en snel even naar de mall gelopen om daar boodschappen te doen en even 3 taarten te halen voor mijn laatste werkdag. Ook even een cadeautje gekocht voor Roberta. Ze was afgelopen maandag jarig en vierde dat vandaag in The Capri. Het begon om 19.00 en aangezien ik verder niemand kende (op Catherine en Daniëlle na), mocht ik Dista ook meenemen. Achteraf was dit niet eens nodig, omdat Roberta op een internationale school zit en haar klasgenoten daardoor allemaal goed Engels spraken. Was een erg leuke klas met leuke mensen en Dista en ik werden er meteen bij betrokken. Erg veel gelachen en geouwehoerd en rond 0.00 het voor gezien gehouden. Dit is erg bijzonder voor een Indonesisch feest die doorgaans rond een uurtje of 22.00 wel ophoudt. Hieruit bleek wel dat iedereen het behoorlijk naar z’n zin had. Het merendeel van de groep was van plan om de volgende dag naar Ice Club te gaan, dus afgesproken om daar elkaar weer te ontmoeten en verder feest te vieren. Na het feestje terug gelopen naar m’n appartement en gaan slapen.
Dag 67: 10 september 2011
Aangezien m’n telefoon bijna leeg was na het feestje had ik hem gelijk die nacht aan de lader gegooid. Het stopcontact is redelijk ver weg van m’n bed, dus lichtelijk door de wekker heen geslapen. Was daardoor in de haast bijna de taarten vergeten mee te nemen, maar op het laatste moment er toch nog aan gedacht. Gelukkig had Sugi een nieuwe opzwepende cd gekocht, dus was goed wakker toen ik op kantoor kwam. Naar het ochtendcollege gegaan en aangezien morgen een vrije dag is, hebben de medewerkers vandaag voor me gebeden dat ik een goede vlucht zou hebben morgen. Vervolgens de laatste hand gelegd aan de presentatie en de presentatie gegeven aan Harris en Frans. Presentatie ging goed en ze wekten het idee echt iets te gaan doen met mijn ideeën, dus dat is wel fijn. Na de Soto Nasi kwamen verschillende collega’s cadeautjes en souvenirs brengen. Rond een uurtje of 14.00 de taarten gaan uitdelen met wat hulp van Anik en vervolgens weer een hele foto-shoot gehad met alle collega’s. Had de presentatie al gedaan, maar ben nog niet klaar met het verslag. Moet het in Nederland nog afmaken, maar had eigenlijk niet meer de puf om aan de slag te gaan. Heb daarom maar een beetje rondgelopen en gepraat met alle medewerkers. Vind het stiekem wel leuk dat ze me oprecht gaan missen als ik weg ben. Heb de meeste collega’s nog wel op Facebook, dus ook als ik in Nederland ben kan ik nog contact met ze onderhouden.
Na werk weer terug gereden met Sugi en bij aankomst bij het huis van Frans gaf hij me de cd die we vaak draaide in de auto en helemaal op los mee gingen met de collega’s. Bij Frans hadden de collega’s een afscheidsmaaltijd als verrassing georganiseerd. Met een stuk of 30 collega’s gezamenlijk gegeten, waarbij goed rekening gehouden was met mijn favoriete voedsel, dus veel saté en gurami. Heerlijk gegeten en met iedereen even gepraat en rond een uurtje of 22.00 nog met wat collega’s naar mijn appartement gegaan en daar nog even een drankje gedronken en toen ook van hen afscheid genomen. Vond het een erg mooi gebaar dat ze zoveel moeite gedaan hadden om een afscheidsfeestje te regelen en hierdoor had ik alle tijd om goed afscheid van iedereen te nemen. Het was toen alweer bijna 23.00 en om die tijd had ik met Dista en Roberta en d’r vriendinnen afgesproken bij de Ice Club in Lenmarc. Was dus iets te laat, maar ze stonden nog netjes buiten op te wachten en gezamenlijk naar binnen gegaan. Het was een erg mooie club met aan de ene kant een band die live-muziek speelde en aan de andere kant een DJ, dus om het half uur losten ze elkaar af. De Ice Club is overigens vernoemd naar een deel van de club waarin ijssculpturen staan. Was daar nog wel even heen geweest, maar het was wel iets te koud met korte mouwen. De hele nacht gefeest met Dista, Roberta, Catherina, Daniëlle, Fabio en de vrienden die ik gister gemaakt had in The Capri. ’t Was een erg leuk feest en tegen een uurtje of 5.00 was ik weer terug in m’n appartement.
Dag 68: 11 september 2011
Had besloten om de wekker om 10.00 te zetten, zodat ik goed vermoeid op zou staan. Daarna meteen gaan fitnessen om mezelf nog verder uit te putten en een beetje conditie op te doen, want heb komende donderdag alweer de eerste wedstrijd. Ik deed dit alles omdat ik vermoeid in het vliegtuig wou zitten en dus een deel van de vlucht slapend door kon brengen. Vervolgens de laatste spulletjes ingepakt en naar het huis van Frans gereden met de taxi. Ik wou nogmaals bedanken voor alles, maar hij was niet thuis. Wel afscheid genomen van de huishoudsters en die alle ongeopende boodschappen die ik nog over had gegeven. Ook een mooie brief voor Frans en de familie achtergelaten waarin ik ze nogmaals hartelijk bedankte. Met de taxi naar Juanda Airport gereden waar ik mooi op tijd aan kwam. Kreeg toen nog verschillende smsjes van collega’s en vrienden, dus had mooi de tijd die te beantwoorden. M’n tas laten sealen en vervolgens ingecheckt. Mocht maar 30 kilo bagage meenemen en had 34 kilo. Had op het internet al opgezocht wat het per kilo extra kostte en voor 4 kilo zou dat ongeveer €50 zijn. Echter besloot ik om een gokje te wagen om onder die ‘boete’ uit te komen. Voor de dienst van de incheckmedewerker moet je namelijk 40.000 roepia betalen, maar in plaats daarvan betaalde ik hem 100.000 roepia (zo’n 8 euro) en zei ik dat ie het wisselgeld wel mocht houden. Vervolgens was die 4 kilo die ik teveel had ineens ook niet meer zo’n probleem en hoefde ik niets bij te betalen.
De vlucht van Surabaya naar Jakarta had ongeveer een uur vertraging en aangezien ik 1.30 uur overstaptijd had, begon ik hem wel een beetje te stressen. Moest in Jakarta namelijk m’n koffer weer ophalen en opnieuw inchecken en door de securitycheck. Echter bij aankomst stond er al een mannetje op me te wachten die ervoor zorgde dat ik overal snel doorheen geloodst werd en dat mijn koffers direct door naar Amsterdam gestuurd werden. Alleen moest omdat ik Indonesië via Jakarta zou verlaten m’n visum wel gecontroleerd worden en die bleek 7 dagen verlopen te zijn. Had dit eigenlijk niet verwacht omdat ik voor de aanvraag van mijn visum een professioneel bedrijf in de armen had genomen en die alle benodigde informatie gegeven had en bovendien een redelijke smak geld had betaald. Doordat ie verlopen was, moest ik een boete van 1.500.000 roepia betalen (ongeveer 125 euro). Had dat geld natuurlijk niet meer op zak en moest dus snel op zoek naar een ATM. Ondertussen smste Pascal (vriend uit Bali die op dezelfde vlucht zat) dat het boarden al afgelopen was, dus vreesde ik de vlucht te missen. Gelukkig werd het vliegtuig na een aantal telefoontjes tegen gehouden en kon ik na een flinke sprint alsnog met het vliegtuig mee. Op wat turbulentie na ging de vlucht naar Dubai goed en ook de avondmaaltijd die ik kreeg was goed. Probeerde wat te slapen, maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen (het vroege opstaan en fitnessen) kwam het er niet echt van. De stoel naast mij was vrij, dus al vrij snel kwam Pascal daar zitten en met hem de hele avond en nacht films gekeken (Blitz en Chaos) en gepraat. In Dubai een tijdje samen rondgelopen in de mall van het vliegveld en toen weer richting de gate gegaan. Ook van Dubai naar Amsterdam was de plaats naast mij vrij, dus verder gepraat en ook nog de film Rio gekeken. Ondanks dat de vlucht in totaal 21 uur duurde, ging het voor mijn gevoel vrij snel. De aankomst in Amsterdam was in tegenstelling tot die in Denpasar, Surabaya, Jakarta en Dubai niet heel erg mooi, omdat er laaghangende bewolking was en het licht miezerde. Tijdens deze landing dus al meer regen gezien dan in 2.5 maand Indonesië (waar ik mijn hele verblijf een drupje gehad heb). Vervolgens met Pascal de koffers opgewacht en naar de arrival hal gegaan waar Nina op me stond te wachten. Naar het juiste perron gelopen en de trein naar Enschede gepakt. Gezellig gepraat onderweg waardoor die laatste 2.5 uur in de trein voorbij vlogen. Op het station werd ik door m’n ouders opgehaald en met de auto terug naar huis gereden. Opa en oma kwamen ook op bezoek, dus de meegenomen souvenirs gegeven en gezellig gepraat. Om 16.45 moest ik alweer op Sparta zijn en daar zag ik ook m’n broer weer voor het eerst. Na de training patat gegeten en ’s avonds getraind met het team waar ik komend seizoen in speel en daarna gaan slapen.
Dit was het laatste verslag dat ik zal uploaden, dus allemaal vriendelijk bedankt voor de getoonde interesse en tot snel allemaal!
Groeten Maarten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
