tweede week

8: 30 november 2012

Werd om 7.30 wakker, maar op een of andere manier was ik weer in slaap gevallen… Gelukkig schrok ik rond 8.00 wakker, dus als een malle mezelf in het pak gehesen en snel op de bus gesprongen. Ik was zowaar nog keurig op tijd. In de pauze deze keer een film gekeken (van 12.30 tot 14.00). Van 17.00 tot 18.00 was de borrel op de ambassade, ondanks dat er niet veel mensen waren toch leuk gehad en ook weer mensen wat beter leren kennen. Na de borrel naar huis gegaan en bij het Chinese moslim restaurant even snel wat gegeten. Daniel moest iets regelen met een Amerikaans bedrijf en was daardoor pas laat beschikbaar. Toen ie klaar was zijn we naar wat Hutong barretjes gegaan en daar wat plaatselijk, zelfgebrouwde alcholshotjes genomen, was niet heel erg lekker… Daarna in een barretje nog een biertje gedronken onder het genot van een Chinees bandje. Vervolgens naar Sanlitun gegaan en daar in pub the First Floor en daarna in discotheek Big Live nog wat gedronken, gepraat en gedanst. Na het weigeren van het aanbod om een stuk of 5 ‘lady bars’ te bezoeken zijn we met de taxi naar huis gegaan en tegen een uurtje of 2.30 gaan slapen.


9: 1 december 2012

Deze zaterdag tegen 10.00 opgestaan en rustig wakker geworden. We hadden om 12 uur bij Ilay afgesproken en na het eten van wat traditioneel Chinese koekjes en het drinken van wat thee bij Ilay, zijn we op weg gegaan naar de metro. Op metrolijn 1 gestapt naar het uiterste Westelijke puntje van Beijing, Pingyoang. Daar de rest van de groep ontmoet met wie ik dit weekend zou gaan hiken. Bij de kennismaking schrok ik toch wel een beetje, want het waren allemaal stelletjes die een paar jaar ouder waren en ik had me toch een iets andere groep voorgesteld. In bus 892 al vrij snel leuke praatjes gemaakt met Alan, Amanda, Brian, Heather, James, Elliot en Wendy. Gedurende deze 2.5 uur durende busreis ook redelijk veel van de omgeving kunnen zien alvorens we in Cuandixiao aankwamen (dit is tevens het moment dat de kids van Sparta E1 beter kunnen afhaken en verder kunnen gaan lezen bij dag 10 :P ). Aangekomen in het appartement kwamen de flessen bier gelijk op tafel en werden er allerlei spelletjes gespeeld. Toen de flessen Tsingtao op waren ging het pas echt fout. De fles met gin, whiskey en tequila kwamen op tafel en werden ook in redelijk rap tempo soldaat gemaakt. Er waren redelijk wat Britten en Ieren in de groep en de combinatie met de Amerikanen en Canadezen gaven mij al vrij snel het gevoel dat ik in de serie ‘Boozed up Britains abroad’ terecht gekomen was. Op een gegeven gingen we kaartspelletjes doen en mocht de winnaar bepalen wat de verliezer voor een opdracht moest doen. Binnen no-time moest James naakt het dorpje door rennen, op zich al gênant, maar het feit dat het zo’n -15 was in het bergdorpje maakte de opdracht extra vervelend (hij deed het overigens ook nog op blote voeten). Op het moment dat ik het idee kreeg dat de avond op z’n eind liep kwam er nog iemand aan met een zakje weed. Nadat ook dit op was, kwam de gitaar tevoorschijn. Het was echt verbazingwekkend hoe mooi de muziek was die ze maakten, ondanks alle middelen die ze in zich hadden. Tegen 2.00 was het dan wel echt tijd om te gaan slapen.


10: 2 december 2012

Om 11.00 werd ik wakker en ik was ongeveer de laatste, dus alles was al netjes opgeruimd. Een uitgebreid ontbijt werd besteld met allerlei en groentegerechten, echt lekker. Toen dat op was kon het daadwerkelijke hiken beginnen. Het was nog best wel een riskante bezigheid met flinke stijgingspercentages en bovendien was het terrein niet al te best begaanbaar. Eenmaal boven aangekomen bleek het allemaal wel echt de moeite waard geweest te zijn. We kwamen in een Ming-dynastie dorpje van minstens zo’n 500 jaar oud. Bovendien was het al op z’n minst 30 jaar niet bewoond, dus je kon er rustig rond snuffelen en onderzoeken hoe de mensen hier vroeger geleefd hebben, erg indrukwekkend. Toen het hele dorpje gezien was weer naar beneden geklauterd en weer op de bus gestapt. Deze bus was met tussenstop, dus we moesten een tijd wachten in een grote, koude hal. Iedereen had het koud, dus toen maar een potje ‘tikkertje’ gedaan! Erg leuk om de reactie te zien van de Chinezen op dit losgeslagen Westerse zooitje. Eenmaal in Beijing weer aangekomen weer op de metro gestapt. In Sanlitun nog even wat Mexicaans gegeten als afsluiting en toen met Daniel op de bus naar Dongsisistiao gestapt, onze woonwijk. Gelijk op internet gegaan om te checken wat E1, ’t derde en Fc Twente gemaakt hadden. Vervolgens een koude douche gehad en toen snel lekker in het warme bed gekropen. ’t Was een leuk, maar ook behoorlijk zwaar weekend.


11: 3 december 2012

Was gister weer te laat terug om brood te halen bij de supermarkt, dus toen maar cake gehaald in de buurtshop voor het ontbijt. De bus was vanochtend erg laat en toen ie kwam, waren het er meteen 2 achter elkaar. Was dus ietsje later dan 9.00 op de ambassade. Kwam in de bus ook Aidan weer tegen, dus gelijk afgesproken om samen te eten ’s avonds. Helaas werd ie ziek gedurende de dag (bleek achteraf). Om 11.00 was weer de beleidsstaf. Ik vind dit wel echt een leuk onderdeel, al hetChinese nieuws en alles wat op handelsgebied speelt wordt dan besproken en ook alle inkomende en uitgaande bezoeken komen ter sprake. Verder de hele dag hard gewerkt en in de pauze naar de Backyard geweest met Vincent en de plaatsvervangend ambassadeur. Was gezellig en een heerlijke kipsandwich gegeten met een versgeperste Chinese fruitdrank. Om 18.30 gestopt met werken en

toen nodigde Vincent me uit voor een borreltje. Het aanbod geaccepteerd en ook een vriend van Vincent, Lodewijk, leren kennen. Een aantal verschillende Chinese speciaal biertjes geproefd en daarna naar de ‘verborgen Japanner’ gegaan. Dit restaurant kun je alleen betreden door bij een slager naar binnen te gaan en daar een deur door te lopen. Je moet echt weten dat ie er zit, want anders zou je ‘m nooit vinden, vandaar ook de bijnaam. Echt een heel speciaal rijsgerecht gegeten. De rijst werd al spetterend en pruttelend in heet aardewerk aangeleverd en moest van daaruit op een koud schoteltje geschept worden en met stokjes opgegeten worden (overigens eet je hier altijd en overal met stokjes). Terwijl je aan het eten was, moest je de rijst blijven losschrapen van het aardewerk. De rijst werd door deze speciale bereiding echt knapperig, heeel lekker! Na afloop met de bus naar ’t appartement terug gereden en daar even mail gecheckt en een flinke blogachterstand ingehaald. Uiteindelijk rond middernacht het bed in gedoken.


12: 4 december 2012

Om 7.00 opgestaan, want ik had van 8.30 tot 10.30 een bijeenkomst over zaken doen in Mongolië. Het toegangsgeld werd betaald door de ambassade. In ruil voor de entree kreeg je een uitgebreid ontbijt met broodjes, fruit, koffie en verse jus. Los van deze aangename omstandigheden, was het ook erg interessant wat er allemaal verteld werd door de 3 sprekers. De conferentie vond plaats in de Mansion Club, een penthouse op de 50ste verdieping. Kon het niet laten om na de conferentie nog even 10 minuten van het prachtige uitzicht over Beijing te genieten. Vervolgens naar de ambassade terug gelopen om te werken (o.a. het uitwerken van de bijeenkomst). In de lunch een pizza gegeten met Vincent, Roderick en Lucille. Ondanks dat het lekker was, ben ik toch van mening dat de Italianen betere pizza’s maken. Naast het eten werd ik ook bijgebracht over allerlei sappige ontwikkelingen en de laatste roddels binnen de ambassade. Vervolgens tot 18.30 gewerkt en toen vanuit de ambassade naar het Qin Restaurant gegaan. Hier met in totaal een stuk of 20 ambassade-collega’s gegeten. Dat was tevens het moment om weer wat nieuwe collega’s te leren kennen. Had wel een leuke avond met Nga-Ho, een Nederlands-Chinees meisje. Denk dat ik daar in de toekomst ook nog wel leuk contact mee ga hebben. Na het eten naar het busstation gelopen en met de bus terug gereden naar ’t appartement. Thuis aangekomen nog een tijd met Daniel gepraat, want hij gaat morgen tot en met zondag weg, wel jammer. Het was na 00.00 dat ik mijn kamer binnen kwam, dus ik kon vrijwel gelijk onder het wol duiken.


13: 5 december 2012

Doordat ik gister pas laat terug kwam van het eten kon ik wederom niet naar de supermarkt om het broodachtige spul te halen. Ik begin de cakejes bij het ontbijt een beetje beu te worden en ik vond warempel een broodje met chocolade in de buurtshop. Althans in die veronderstelling was ik de avond ervoor. Gedurende het ontbijt kwam ik er achter dat het een rode bonen broodje was (Daniel had de verpakking vertaald). Met de bus naar werk gereden, maar het was echt superkoud! Normaal is het overdag windstil en rond de 0 graden en dan ’s nachts koelt het af tot een graadje of -10. Deze morgen (en middag) was er echter veel wind en dat maakte de gevoelstemperatuur buitengewoon onaangenaam. Op werk kreeg ik in de ochtend een mailtje dat Sinterklaas pepernoten had achtergelaten in de koffiekamer van AZ. Ik wou niet meteen 2 minuten later beneden staan om pepernoten te eten, dus daarom maar een uur gewacht (vond ik net iets meer casual en professioneler overkomen). Tot mijn schrik waren de pepernoten toen allemaal al opgegeten en aangezien ik niet veel van die rode bonen broodjes gegeten had, was er al vrij snel behoefte aan wat voedsel. Gelukkig ging ik in de lunch met Vincent naar de curry-Japanner, dus daar een extra groot bord rijst genomen. Na het eten een supermarkt gevonden waar ze een soort breed en kort stokbrood verkochten, dus daar er maar gelijk 2 van meegenomen. Na werk met Aidan uit eten geweest bij een restaurantje in de buurt en hier weer heerlijk nieuwe gerechten gegeten. Daarnaast was het ook erg gezellig met Aidan (23 jaar uit Londen).


14: 6 december 2012

Heeeerlijk ontbeten met het stokbroodachtige ding met jam! Op de bus gestapt naar werk en daar aan de slag gegaan. Dit was zeker niet de leukste werkdag tot nu toe; het was erg druk en moest veel doen in Achilles (de database van de Nederlandse ambassade). Het was zelfs zo druk dat ik amper tijd had om te lunchen… Kon ik eindelijk fatsoenlijk ontbijten en dan is er weer geen tijd voor de lunch! Het zit me ook niet mee:P Na werk had ik met Aidan afgesproken om naar Nearby the Tree te gaan, omdat daar een speciale avond was voor stagiaires van de ambassade, maar deze week was de locatie veranderd. Hierdoor wist ik niet hoe ik daar heen moest en dus ging het hele feest niet door. Als goedmakertje heb ik mezelf getrakteerd op mijn favoriete gerechten tot nu toe. Ik kwam er ook achter dat ik de afgelopen week nog elke avond bier gehad had, dus vond het wel een goed idee om die reeks te verbreken. Het eten was alleen wel behoorlijk scherp, dus moest wel iets water erbij bestellen… Dus ik probeerde het met ‘water’, ‘aqua’ en het maken van de beweging van het openen van een kraan, maar dat hielp niet. Toen gevraagd aan de mensen naast mij, die het hele spektakel aanschouwden, of zij Engels spraken of me begrepen maar ook dat was niet het geval. Uiteindelijk bleef ik alsnog achter met een Tsingtao rakker van 0.66cl. Thuis daarna een film gekeken (Green Street Hooligans 2) en naar bed gegaan.