eerste week in China

Dag 1:
Extra vroeg met de trein naar Amsterdam Schiphol vertrokken, zodat ik een rechtstreekse verbinding zou hebben en op het vliegveld rustig aan kon doen. Alles ging voorspoedig, dus op de gate nog even rustig de VI gelezen en muziek geluisterd. Met wat turbulentie en vertraging naar London Heathrow gevlogen en daar door de douane tegengehouden. Ik had een vloeistof bij me, maar de inhoud was minder dan de maximum hoeveelheid. In Amsterdam werd ik daarvoor niet gestopt, terwijl hier m’n hele koffer doorzocht moest worden (ondanks dat ik meteen aangaf wat volgens mij het eventuele probleem was). Na dat oponthoud snel m’n koffer weer ingepakt en naar m’n Beijing-vlucht gegaan. Voor mijn gevoel was ik erg laat, maar later bleek dat ik nog best veel tijd over had. Tijdens de vlucht rustig film gekeken (Ted), muziek geluisterd en een poging tot slapen gedaan (mislukt). Vlak voor aankomst werd me meteen al duidelijk hoe groot Beijing is; normaal zie je vlak voor het landen wijken met huisjes, terwijl je hier wijken met alleen enorm hoge flats ziet.

Op Beijing Capital Airport werd ik opgehaald door Annelous, een medewerker van de ambassade, en een chauffeur van de ambassade. Zij hebben afgezet bij het Corea hotel en daarna ben ik met Annelous gaan pinnen en heb een Chinese mobiele simkaart (15101642824) en wat boodschappen gehaald. Daarna vond ik wel tijd voor een middagdutje van 1.5 uur en voordat ik ging slapen 2 appartementenverhuurders gesmst. Kreeg van ze allebei na een half uur een reactie, dus toen maar weer aangekleed en met de metro op pad gegaan. Alle 4 de appartement hebben met elkaar gemeen dat ze van de buitenkant foeilelijk zijn. Voor mijn gevoel zijn het echt van die typisch communistisch betonblokken. De eerste was in een redelijk afgelegen wijk en de andere 3 waren centralere gelegen. Deze appartementen waren allemaal van dezelfde verhuurder. De eerste moest alleen nog helemaal ingericht worden met pannen, borden, bestek, glazen, etc. De tweede kamer was redelijk klein en had ook geen bureau en bovendien leken mij de huisgenoten ook niet erg vrolijk en spontaan. De vierde was het mooist, had een kast, tweepersoonsbed en een bureautje en ook het gedeelde gedeelte zag er goed uit. Heb ook een huisgenoot (Daniel, 24-jarige Amerikaan) al ontmoet en er woont een Chinees-Amerikaans meisje die ik morgen ga ontmoeten. ’s Avonds heb ik nog een poging gedaan tot internetten (ook mislukt) en nog wat gegeten bij een lokaal voedselkraampje en daarna gaan slapen.

Dag 2:
Opgestaan om 8.00 en ontbeten. Het was een moeizame nacht, omdat het super warm was op de hotelkamer en er geen raam was en de airco ook weinig zoden aan de dijk zette. Na het ontbijt gaan douchen en had om 10.45 had ik een afspraak met Diane, het Chinees-Amerikaanse meisje (22 jaar). Moest eerst over 3 verschillende metrolijnen daar heen, dus daar was ik wel even zoet mee. Met Diane even een kop koffie gedronken en kennis gemaakt met elkaar. We hielden er beide wel een goed gevoel aan over, dus toen besloten dat dit m’n adres zal worden voor de komende periode.

Het is een Hutong huis (traditioneel Chinees huis) gelegen binnen de eerste ring (van de 4 ringen), dus in het centrum. Zoals ik al eerder zei is het van de buitenkant niet al te best en ik heb zo’n gevoel dat Mao trots op me geweest was als ie wist dat ik hier ging wonen! Van binnen is het appartement wel prima. Mijn kamer is zo’n 10m2, heeft een tweepersoonsbed, bureau, nachtkastje en inbouwkast. Er is een parketten vloer en de ruime huiskamer heeft dat ook. Verder is er een nette keuken en een prima badkamer. De locatie is, los van de centrale ligging, erg goed. Het is zo’n 30 minuten lopen naar de ambassade en dus nog korter met de fiets of bus. Daarnaast ligt het dichtbij een station van zowel metrolijn 2 als metrolijn 5 en daardoor heb ik ook directe verbinding met alle overige metrolijnen. Ook zit het vlakbij bij Raffles City, een grote mall.

Na het gesprek met Diane ben ik terug gegaan naar het hotel en daar heb ik mijn spullen opgehaald. Met de taxi vervolgens naar het appartement gereden. Was nog wel lachen, want de taxichauffeurs hier gebruiken geen TomTom en er wordt van ze verwacht dat ze de weg wel kennen. Mijn taxichauffeur kon dat niet met mijn appartement en naar mate de tijd verder verstreek, des te wanhopiger ie werd. Op een gegeven moment ging ie zelfs om z’n moeder roepen en het vragen aan mensen (dit is echt gezichtsverlies voor een Chinese chauffeur). Bij aankomst m’n spullen even netjes opgeruimd, nog een beetje geïnternet en nog een beetje gegeten. Ik eet nog niet echt veel, omdat alles in de supermarkt in het Chinees aangegeven wordt. Daardoor weet ik niet hoe ik het moet bereiden en bovendien weet ik van veel dingen niet eens wát het is… Tegen 23.00 gaan slapen.

Dag 3:
Werd om 12.30 pas wakker. Ben toen met de taxi naar de IKEA gegaan, omdat ik wist dat het in de buurt was, maar geen idee had waar. Daar uitgebreid gegeten, omdat ze er in ieder geval dingen verkochten die ik enigszins kende. In de IKEA op zoek gegaan naar een deken, 2 kussens en overtrekken. Met de kussens is het gelukt, maar i.p.v. een dekbedovertrek heb ik een soort van dun laken gekocht dat toevallig dezelfde kleur is als het kussen. Met de bus naar huis gegaan en toen nog even wat saté-achtigs gegeten bij een voedselkraampje. ’s Avonds nog een tijd geskyped en een beetje geïnternet, maar de verbinding is niet al te best. Op tijd naar bed gegaan, omdat ik goed uitgerust op werk aan wou komen.

Dag 4:
Om 7.00 opgestaan en het pak aangetrokken. Koekjes gegeten als ontbijt, want heb nog geen brood kunnen vinden. Toen naar de ambassade gelopen, omdat ik niet precies wist hoe het met de busverbinding zat. Al met een al een wandeling van zo’n 40 minuten. Op de ambassade werd ik door Vincent Storimans, mijn begeleider, voorgesteld aan alle collega’s. Om 11.00 was er een de beleidsstaf, een soort vergadering. Kon gelijk merken dat het niveau een stok hoger lag dan in Indonesië. In de vergadering werd o.a. gesproken over de actualiteiten van China, bezoekende delegaties, bezoeken die medewerkers gedaan hebben, problemen, allerlei cijfers, etc. Leuk om mee te maken. Daarna allerlei praktische zaken geregeld, zoals een computeraccount, mailaccount, visitekaartjes, etc. De ene kant van het kaartje is Europees en de andere kant is in Chinese tekens. Ik moest mijn naam daarom laten vertalen door een van de medewerkers die dat kon. Mijn naam betekend ‘rising horse’ (het gaat op klank en ma=horse en ten=rising, dus Ma Ten). In de pauze met Vincent op de fiets naar een restaurant gegaan en daar klein vlees- en groentehapjes in een soort deeg gegeten, was heerlijk! Na het werk met buslijn 701 naar huis gegaan en zowaar ook nog op de goede plek aangekomen en uitgestapt. Even de gewone kleren aangetrokken en toen nog even naar de supermarkt. Heb inmiddels dankzij Daniel een grotere supermarkt gevonden, dus heb wat broodachtigs kunnen kopen met honing als beleg.

Dag 5:
Om 7.15 opgestaan, gegeten, aangekleed en verder klaar gemaakt. Rond 8.15 naar het busstation gelopen en daar op de bus gestapt. Al vrij snel werd ik voor allerlei praktische zaken om hulp gevraagd. Moest ook nog een manual over Achilles lezen, de database die de ambassade gebruikt voor het opslaan en verwerken van de gegevens over Nederlandse bedrijven in China. Daarna in dat programma de nodige dingen gedaan. Ook heb ik gister de opdracht gekregen om een boek van 300 pagina’s met daarin de recente ontwikkelingen in de Nederlandse economie in het Engels samen te vatten voor de Chinese medewerkers, dus daar ben ik wel even zoet mee. Tevens was er gister nog even tijd om voorgesteld te worden aan de ambassadeur en even een praatje te houden. Na werktijd met de bus naar huis en daar zat Daniel al te wachten. We hadden afgesproken om samen uit eten te gaan. We zijn naar een Chinees moslimrestaurant gegaan en daar hebben we 6 borden met gerechten laten komen. Met je stokjes kun je dan dingen afpakken en op je eigen schoteltje leggen. Het was echt heerlijk! Het Chinese eten is echt totaal niet te vergelijken met het Chinese eten zoals dat in Nederland te verkrijgen is… Na (en ook tijdens) het eten nog wat bier gedronken en toen thuis nog even in de woonkamer gezeten. Was echt super gezellig en we zijn zeker van plan dit vaker te doen (klein probleem is wel dat Daniel inflexibele werktijden heeft en soms in andere steden is). Daarna nog even geïnternet en toen gaan slapen.

Dag 6:
Ochtendritueeltje gedaan en met de bus naar de ambassade gegaan. Begin de weg al behoorlijk goed te kennen, dus hoef onderweg ook minder goed op te letten op waar we zijn. Daardoor kun je in de bus op andere dingen letten en het valt me nu pas op hoe erg Chinezen naar je staren… Ik had dat eerder nooit door, omdat ze snel wegkijken als je hun aan kijkt. Als je via de spiegelige ramen van de bus naar ‘buiten’ kijkt of in je ooghoeken naar ze kijkt, dan zie je dat ze wel degelijk onafgebroken naar je zitten te staren. Wel jammer dat dit, voor mijn gevoel tenminste, niet is om contact met je te zoeken. Hierdoor heb ik meer het idee dat ze me in de gaten houden. Sowieso heb je heel erg het ‘big brother is watching you’ gevoel. Facebook, Twitter, Youtube en uitzending gemist zijn niet toegankelijk, er zijn weinig/geen internationale zenders verkrijgbaar op tv, er lopen veel mensen met rode armbanden en gele Chinese tekens daarin rond, er zijn echt suuuperveel camera’s (soort flitsers) op de weg gericht, je ziet veel posters van een bedrijf genaamd ‘Propaganda Bureau’ waarop Beijing en China geprezen worden en je kunt niet echt vrijuit praten. Toen ik namelijk vandaag ‘Tibet’ noemde in de discussie die ik had met 5 collega’s in de pauze in een Italiaans restaurant, hebben zij me aangeraden om dit woord in openbaarheid te noemen. Ik zit stuk voor stuk niet zo erg met die beperkingen. Hieruit blijkt echter wel dat ik in Nederland veel vrijheden heb die ik als normaal beschouw, maar die eigenlijk best wel bijzonder zijn. Het eten met de collega’s was overigens wel echt leuk. Allemaal erg nette mensen, die weten waar ze over praten en dat vervolgens ook in de mooiste volzinnen laten blijken. Ze hebben ook wel een bepaald soort kantoorhumor ontwikkeld, die ik nog niet helemaal begrijp… ’s Avonds nog even een broodje gegeten en nog een film gekeken.

Dag 7:
Er is al een week voorbij, maar die is echt voorbij gevlogen. Ik ben ook erg druk geweest, want moest in het weekend meteen een kamer regelen en op werk ben ik ook meteen flink aan het werk gezet. Vind het persoonlijk ook wel leuke en leerzame werkzaamheden die ik mag doen, dus dat scheelt ook! Vandaag met 3 collega’s (Vincent, Emar en Roderick) in de pauze uit eten geweest bij de Japanner. Deze beste man stond bekend om zijn currygerechten en daar er dus maar een van genomen, was echt goed te eten! Na werktijd had ik om 18.30 met Daniel afgesproken om wat nieuwe mensen te ontmoeten. Ging dus iets eerder van werk weg dan normaal (17.30 i.p.v. 18.00/18.30) alleen kwam de bus ontzettend vast te zitten. Over een stuk van ongeveer een kilometer meer dan een uur gedaan! Het tweede gedeelte ging gelukkig wat sneller, maar was uiteindelijk 19.15 bij ’t appartement. Was dus al veel te laat om bij het met Daniel afgesproken bij metrostation te komen en zijn mobiel was leeg. Ik had de moed dus al opgegeven dat het door zou gaan, maar tot mijn verbazing was ie terug naar het appartement gekomen om mij op te halen, erg leuk. Samen naar het restaurant gegaan en daar 2 Amerikanen en een Tsjechische ontmoet, vriendelijke mensen. Na het eten nog naar hun ‘stamkroeg’ gegaan die in handen was van een Cubaanse vriend. Uiteindelijk zo rond 23.30/00.00 weer terug en toen snel het bed in gedoken.