5de week (& verjaardag)

Dag 29: 3 augustus 2011
Besloten dat ik elke ochtend de wekker zet op een kwartier voordat ik opgehaald word. Dan kan ik snel wat melk drinken en een wortel eten en dan ontbijt ik op werk. Met Sugi dus naar kantoor gereden, ochtendpraatje bijgewoond en ontbeten. Na het ontbijt gelijk aan de slag gegaan. Je kunt wel merken dat de kokkin teveel tijd had doordat veel collega’s Ramadhan hebben. Het eten kwam vandaag al om 11.30 en aangezien ik later dan normaal ontbeten had, was mijn behoefte aan voedsel nog niet echt groot. Gelukkig had ze niet zoveel Nasi opgeschept, dus dat scheelde weer. Later in de middag kwam ze nog aan met heerlijk fruithapje, dus ben eigenlijk wel blij met de Ramadhan.

Na werktijd weer bij de familie Kurnya gegeten en nog even met Frans gepraat. Daarna naar het deel van het huis gelopen waar Anik, Ciska, Cut en Inah (collega’s) verblijven en daarna nog een tijd met Abiju (kind van Anik, 6 maanden oud) gespeeld en ‘gevoetbald’. Daarna naar m’n hotel gelopen en Friends gekeken en gewacht op Liana en Cuwy die na werk nog langs zouden komen. Cuwy had enorme behoefte om te zwemmen, dus hebben Liana en ik maar toegekeken hoe zij zwom. Daarna nog tv gekeken en gepraat. Vervolgens is Cuwy op de bank gaan slapen en Liana in het andere bed, maar het was alweer behoorlijk laat geworden.


Dag 30: 4 augustus 2011
Om 3.00 weer opgestaan vanwege de Ramadhan van Cuwy & Liana en beetje geholpen met bereiden van de Sahur. Daarna weer snel m’n bed in om verder te slapen. Toen ik opstond sliepen Cuwy & Liana nog, dus maar besloten om ze te laten slapen. De Access-card en de sleutel van de kamer voor ze achtergelaten met een briefje dat ik het die avond wel op zou komen halen in de Hypermart. Met Sugi naar kantoor gereden en naar de ochtendpraat gegaan. Daarna brood gegeten en aan de slag gegaan. De kokkin (Sundari) had zich vandaag echt uitgesloofd met de saté en het was echt héérlijk (zie foto). Dat is wel echt een voordeel van de Ramadhan, dat ze nu veel meer tijd heeft om een maaltje voor mij te maken. Nadeel van de Ramadhan is wel dat de imam van de nabij gelegen moskee nu nog harder Allah toezingt. Vooral ook omdat hij het op een zeurderige toon doet en geen zinnen maakt of zingt, maar alleen de naam van Allah gebruikt. Gelukkig houdt ie het na 10 minuten voor gezien, zodat z’n lofzang niet meer via de speakers de hele wijk doorgeknald worden.

Na werktijd weer bij Frans gegeten en nog een tijd met de familie nagetafeld. Vervolgens naar de mall gelopen om daar de sleutel en de Access-card op te halen en gelijk wat boodschappen te doen. Toen ik thuis kwam zag ik dat Cuwy en Liana de hele kamer schoongemaakt hadden, zag er perfect uit:). Even Friends gekeken en toen kwam Liana ook nog even langs om wat te drinken en te praten. Na het bijpraten gaan slapen.


Dag 31: 5 augustus 2011
Opgestaan, klaargemaakt, naar kantoor gereden en daar het ochtendpraatje weer gevolgd. Vervolgens mijn ontbijt gegeten en daarna aan het werk gegaan. Rond 12.00 gegeten en voor het eerst dat ik hier ben had de kokkin geen Nasi gemaakt. Ze had Gado Gado gemaakt, een typisch Indonesische salade met saté en kroepoek. Was goed te eten op de lontong na. Dit is een hapje met kapot gekookte Nasi en toen ik het at ging ik spontaan bijna over m’n nek. Dus snel even op de wc uitgespuugd en daarna verder gegeten. ’s Middags verder gewerkt en naar een andere supermarkt dan normaal gegaan, namelijk de Carrefour. Deze supermarkt is iets verder weg, maar het scheelt dat ik de drukke straat niet over hoef en ik vind het ook wel chill om een stukje te lopen. Had het ‘geluk’ dat toen ik langsliep net de katholieke meisjesschool uit ging, dus werd weer flink gefotografeerd en nageroepen.

Na werktijd bij Frans en de familie gegeten met wat vrienden van Frans. Erg gezellig en daarna nog bijgepraat. Toen ik na huis wou gaan zaten collega’s die ook bij Frans zaten buiten op straat en die vroegen of ik er bij kwam zitten. Tijd mee gepraat, naar mijn hotel gelopen en daar zat Liana al te wachten. Ook nog een tijd mee gepraat en wat gedronken op mijn kamer. Was nu ook alweer behoorlijk laat, dus gaan slapen.


Dag 32: 6 augustus 2011
Goede nachtrust gehad en snel klaargemaakt voor vertrek. Was rustig op de weg, dus we waren al redelijk vroeg op kantoor en daar m’n ontbijt gegeten. Aan de slag gegaan en tussen de middag Nasi Kuniran gehad. Kuniran is een vissoort die alleen op Java gegeten wordt/ te eten is, was heerlijk alleen de bijbehorende saus was wel behoorlijk pittig. Toch heb ik het idee dat ik wel steeds beter gewend begin te raken aan het pittige voedsel. ’s Middags verder gewerkt en een beetje op internet rond gekeken.

Na het werk met een aantal collega’s uit eten geweest om alvast mijn verjaardag te vieren. Veel collega’s wonen buiten de stad op het platteland, maar blijven doordeweeks in de stad. Zaterdagavond gaan ze dan naar huis, dus was het lastig om het echt op zondag te vieren met ze. Na werk dus met taxi’s en scooters naar de dichtstbijzijnde mall gegaan om daar met z’n allen te eten. Het duurde nogal lang voordat het eten er ook daadwerkelijk was, dus lang voor getafeld. Uiteindelijk gegeten en na het eten nog met z’n allen even door de mall gelopen. Daarna met 4 anderen in de taxi naar huis. Liana kwam na haar werk nog langs en aangezien ik nogal moe was, viel ik in slaap op de bank. Om 00.01 werd ik door haar gewekt met een taart en 2 MixMax (een Indonesisch drankje met wodka). Taart gegeten, MixMax gedronken, gepraat en uiteindelijk om 02.00 gaan slapen.


Dag 33: 7 augustus 2011
Iets na 00.00 kreeg ik de eerste smsjes van collegas en andere Indonesische en Amerikaanse vrienden die ik gemaakt heb hier. Tussen 3.00 en 4.00 kreeg ik de volgende stroom binnen, omdat de Sahur (het eten voor de Ramadhan toen begon). Vervolgens kreeg ik er weer een aantal tussen 7.00 en 8.00. Bij elk smsje werd ik wakker van het geluid van de telefoon, maar ik durfde het geluid ook niet uit te zetten voor het geval Frans zou bellen om iets te gaan doen. Uiteindelijk tot 10.00 in bed gelegen om wat slaap in te halen en ontbijt op bed gekregen van Liana. Een ei, brood met aardbeien en zelfgemaakte tiramisu-pudding, heerlijk! Tot 14.30 met Liana wat gepraat en tv gekeken en om 14.30 vertrok ze naar werk. Kort daarna belde Juwin (m’n Afro-Amerikaanse vriend) op om me te feliciteren, dus hem en zijn bende gelijk maar uitgenodigd om ’s avonds taart te komen eten en wat te komen drinken. Daarna naar de hypermart gegaan om de benodigde spullen te kopen en daarna nog even op de bank gelegen.

Om 17.30 werd ik door Siska en de chauffeur opgehaald om naar het restaurant te gaan. We gingen eten bij Dewa-Ndaru ,een authentiek Javaans restaurant, zoals Theresa het omschreef. Daar een tijd gepraat en het eten besteld. Daarna wenkte Connie de liveband die daar ook werkte om verjaardag liederen voor mij te zingen. De band speelde ‘lang zal die leven’ en ‘er is een jarig’, zowel in het Javaans als in Bahasa Indonesia. Als toegift zongen ‘happy birthday to you’ en ondanks dat het aardig lang duurde, klapte en zong het hele restaurant de hele tijd vrolijk mee, erg leuk! Vervolgens kreeg ik ook nog cadeautjes; een shirt en een sjaal van Persebaya (de lokale professionele voetbalclub) en een t-shirt van Bonek (de hooliganvereniging van Persebaya). Het eten werd daarna geserveerd, Nasi met allerlei vissoorten en ambachtelijk gemaakte sausjes, verrukkelijk! Na het eten werd ik weer terug gereden naar mijn hotel, rond 21.30 was ik terug. Daar Manchester United – Manchester City voor de Community Shield gekeken, maar tijdens de wedstrijd in slaap gevallen. Rond 23.00 wakker gebeld, want Liana was klaar met werken en Juwin enzo stonden in de lobby te wachten. Ze binnengelaten en met z’n allen wat gegeten en gedronken. Was erg gezellig en daarom niet echt op de tijd gelet en uiteindelijk hielden Juwin en de vrienden het om 2.30 voor gezien. Snel m’n tanden gepoetst en mijn bed ingedoken, want de wekker was alweer gezet op 7.00. Vond het een erg leuke verjaardag.


Dag 34: 8 augustus 2011
Vermoeid opgestaan en met Sugi naar kantoor gereden. Naar het ochtendcollege gegaan en hier hadden de collega’s weer verjaardag liedjes in petto. Ook hadden ze met z’n allen een tenue (shirt en broekje) van Persebaya 1927 gekocht (1927 wordt betaald door sponsors en speelt in de Eredivisie en het gewone Persebaya wordt betaald door de regering). Ook hadden ze een trainingsjasje gekocht, erg leuk. Iedereen vriendelijk bedankt en later nog op ijs getrakteerd. Daarna aan de slag gegaan, alhoewel ik ook een behoorlijk deel van de tijd kwijt was aan het lezen van de verjaardag mail, bedankt allemaal! Tevens even de samenvattingen van de wedstrijden van de eredivisie gekeken. De werkdag ging al met al behoorlijk snel voorbij. De kokkin had een speciale verjaardagmaaltijd voor me gemaakt (Nasi Tumpeng, gele Nasi), smaakte goed. Had wel een beetje buikpijn, maar weet niet precies waar dat door kwam. Door de pijn begon ik te zweten en had ik het koud, terwijl het met 30+ niet bepaald koud was.

Na werk met Liana in mijn appartement ‘pannenkoeken’ gegeten, omdat ze de volgende dag naar Jakarta zou vertrekken. Haar collegejaar begint namelijk maandag weer, maar op het laatste moment besloot ze toch om pas later te gaan. Na het eten ijs genomen, gepraat en het nieuws gekeken en uiteindelijk weer redelijk laat gaan slapen.

Dag 35: 9 augustus 2011
Dag begonnen met het ochtendcollege en daarna m’n brood gegeten. Toen ik dat op had kwam Asen vragen of ik mee ging naar Tuban. Zonder eigenlijk verder te vragen besloten om het te doen. Wist toen echter nog niet dat Tuban op meer dan 200 kilometer afstand ligt van Surabaya en het ondanks dat je over de ‘snelweg’ rijdt nog meer dan 3 uur rijden is. Na meer dan 3 uur, mede door de stop bij de supermarkt om Roti te kopen, aangekomen in Tuban. Kreeg een beetje het idee dat Asen niet echt doordacht had wat ie wou doen, want na even bij het silicazand gekeken te hebben gingen we naar het Rhoda Jaya kantoor in Tuban. Daar een tijdje met Party gepraat en wat gegeten en toen weer richting Surabaya gereden. Vond het een beetje een zinloze onderneming, maar aan de andere kant was het wel een belevenis om over de Indonesische snelweg te rijden. Er zit hier namelijk geen vangrail tussen de 2baanswegen en vrachtwagens rijden vaak in hetzelfde tempo naast elkaar, dus om in te halen moet je een stuk spookrijden. Aangezien de vrachtwagens niet harder dan 50 rijden, hebben we dus veel op de verkeerde weghelft gereden. Soms had Asen voor mijn gevoel wel iets eerder terug naar de eigen helft gemogen, want het scheelde soms behoorlijk weinig met de tegenliggers. Toen ik vroeg hoeveel ongelukken hij had gehad, vertelde ie dat ie er nog geen 1 gehad had. Ik hoopte dat ie erbij zou vertellen dat het kwam dat ie zo’n goed instinct had, maar helaas was volgens hem God de reden dat het altijd goed ging. Door deze expeditie wel weer veel van Indonesië gezien, want we reden door veel verschillende landschappen en slapen was niet mogelijk omdat de auto enorm over de weg stuiterde. Een poging tot slapen leverde me bijna een whiplash op. Terug in Surabaya heb ik Asen maar mee uit eten genomen, omdat we na etenstijd pas terug waren. Rond 20.30 was ik terug in mijn appartement, daar nog even tv gekeken en wat fruit gegeten. Heerlijk op tijd (22.30) mijn bed ingedoken om weer aan de nodige nachtrust toe te komen.

Heb ook een aantal foto’s op het blog geplaatst, omdat het misschien een iets duidelijker beeld kan geven!