Shanghai - Xiamen - Guangzhou
Blijf op de hoogte en volg Maarten
22 Februari 2013 | China, Xiamen
15 februari:
Rustig aan gedaan, want had de meeste dingen van mijn lijstje al gezien in Shanghai. Wou alleen Pudong nog wel eens ter plekke bekijken in plaats van vanaf The Bund. Met de metro er heen gegaan en rondgelopen tussen de wolkenkrabbers. Ik was wel onder de indruk, want had niet verwacht dat het zo geavanceerd zou zijn. Op een gegeven moment kreeg ik bijna een zere nek van het naar boven kijken. Aangezien ik genoeg tijd had ook af en toe ergens koffie e.d. gedronken. Ondanks dat het zo’n 6 graden was, kreeg ik het nog wel af en toe koud. Tegen 17.30 in een restaurant wat gaan eten om op die manier de meute voor te zijn en te wachten dat het donker zou worden. Toen het donker was nog snel even rondje gelopen tussen alle fraai verlichte gebouwen en daarna in de metro terug naar het hotel gestapt. Op tijd naar bed gegaan, omdat het de volgende dag weer vroeg dag zou zijn.
16 februari:
Om 6.15 opgestaan, tanden gepoetst en de laatste dingetjes in de koffer gedaan. Vervolgens op de metro gestapt naar Shanghai Honqiao. Echter toen ik een ticket naar Xiamen wou kopen, bleek dat alle tickets die dag uitverkocht waren, dat was flink balen. Even nagedacht en toen gevraagd om een ticket van een stad zo dicht mogelijk bij Xiamen, dat bleek Fuzhou te zijn. Deze trein vertrok een half uur later dan de trein die ik oorspronkelijk wou nemen, dus eerst even wachten. Om 8.30 vertrok ik daadwerkelijk zuidwaarts voor een meer dan 8 uur durende treinreis naar Fuzhou. In het begin wist ik me prima te vermaken met het uitzicht, de Quest en m’n muziek, maar op een gegeven moment was ik een beetje verveeld. Toen kwam ik er ook achter dat er een keuken was in de trein, dus toen te pas en te onpas daar heen gegaan voor koffie en ook mandarijnen en popcorn gehaald en dus flink lopen snaaien. Op het station van Fuzhou wist ik een ticket te bemachtigen voor Xiamen Bei (Bei = Noord en heeft verder niets met sambal te maken). Daar kwam ik uiteindelijk aan tegen een uurtje of 19.00 en ik werd gelijk gelukkig – bij het verlaten van het station zag ik meteen palmbomen en proefde ik de schone lucht die ook nog eens 21 graden warm was. Vervolgens bus 950 genomen naar Xiamen (Xiamen ligt op een eiland en Xiamen Bei niet). Uit de bus gestapt op het moment dat ik redelijk centraal in Xiamen was en toen Queen (belachelijke naam inderdaad, maar een vriendin van Nini) gebeld. Queen wist namelijk een goed appartement om in te verblijven, maar moest dus nog wel eerst een stuk met de taxi(uiteindelijk was de totale vertraging t.o.v. de planning zo’n 2 uur). Door de taxi afgezet en daar Queen ontmoet, maar die kon me niet meteen naar het appartement brengen. Ze is namelijk eigenares van een luxe Indiaas Restaurant, dus moest daar eerst even wachten en gelijk van de mogelijkheid gebruik gemaakt om het voedsel te proberen, heerlijk! Ook gelijk kennis gemaakt met John (haar man) en Grace (haar vriendin en ook toerist) en Thomas (8-jarig zoontje zoon van Grace) en met Grace en Thomas gelijk plannen gemaakt voor de volgende dag. Daarna naar het appartement gebracht, een keurige kamer op de 18de verdieping met mooi uitzicht. Aangezien ik veel in de trein gezeten had, had ik nog wel veel energie, dus meteen een wandeling gaan maken. Een kaartje met het adres van het appartement meegenomen, want ik wist van tevoren dat ik zou gaan verdwalen. Tegen 01.00 een taxi terug genomen en gaan slapen.
17 februari:
Om 9 uur met Grace en Thomas beneden afgesproken om naar Gulangyu, een eiland in de buurt van Xiamen, te gaan. Samen in de dubbeldekker bus gestapt, want ze hebben hier niet eens een metro:P Na een ritje van ongeveer een half uur kwamen we aan bij de ferry en daar gekozen voor de boot die eerst om het eiland heen vaart voordat ie aan wal ging. Tijdens deze rondvaart dus Gulangyu alvast een beetje kunnen verkennen en het was daarnaast ook nog mogelijk om Taiwan te zien vanaf de boot. Eerst naar Sunlight Rock gegaan, een hoge rots in het midden van het eiland en die beklommen. Vanaf daar genoten van het schitterende uitzicht over Gulangyu en Xiamen. Vervolgens in een kooi met vogels rondgelopen, wel grappig dat de vogels daar vrij rondliepen en rondvlogen. Kreeg toen wel echt een vakantiegevoel, maar ook het idee dat ik weer in Indonesië was. In Indonesië liep ik namelijk in een park met apen en hier dus met exotische vogels. Daarnaast versterkte het weer dat gevoel, want vanaf het moment dat we op de rots stonden was de zon gaan schijnen en het was zo’n 25 graden. Met Grace en Thomas was het ook erg leuk; ze deden erg hun best om Engels te spreken en gebruikten het mobiele woordenboek als ze een woord niet wisten. Had ook leuk contact met Thomas; hij is een soort combinatie van Chin Chan en het ‘bacon is good for me’ kind, dus kon wel om/met ‘m lachen. Hij heeft extreem kleine oogjes en wanneer hij lacht, blijft er helemaal niets van over en daarnaast is ie behoorlijk dik… Niet zo vreemd, want hij eet en drinkt met snoepjes, taartjes, vlees, ijs, milkshakes en frisdrank en houdt niet zo van groente en fruit! Ik probeerde zijn tempo bij te houden, maar op een gegeven moment moest ik misselijk afhaken. Er was ook ontzettend veel lokaal eten en snoepgoed e.d. te vinden op het eiland en van meer dan de helft wist ik totaal niet wat het was, maar stopte ik het gewoon simpelweg in m’n mond. Op een gegeven moment ben ik alleen verder gegaan, omdat Thomas moe was en ik nog andere dingen op het eiland wou bekijken. Er waren veel ambachtslieden op het eiland, dus een van hen de opdracht gegeven om een souvenir voor m’n ouders en voor m’n opa & oma te maken. Tegen 19.00 met de boot terug gegaan. Vond Gulanyu echt een prachtig eiland en ik was zeker niet de enige, want er waren veel Chinese toeristen te vinden (geen Westerlingen). In Xiamen was bij de ferry een markt gaande en ook hier waren veel ambachtslieden actief en wederom wat souvenirs aangeschaft. Iets na 20.00 met de bus terug gegaan en zowaar ook nog m’n appartement terug kunnen vinden. Gelijk doorgegaan naar het Indiaas restaurant van John en Queen en daar wat gedronken. Vervolgens van daaruit met John, Queen, Grace, Thomas, Josh en nog 2 personeelsleden van het restaurant naar een wild life restaurant gegaan om daar te eten en te drinken (rond een uurtje of 23.00). Erg gezellig gehad en toen met de taxi terug om lekker te gaan slapen.
18 februari:
Xiamen is echt een plaats om te relaxen en ‘toevallig’ gingen Queen, Grace en Thomas naar een Hotspring vandaag en vroegen ze of ik mee wou. Om 10.30 met de taxi daar heen gegaan en toen kon het relaxen beginnen! Alhoewel… we gingen eerst in een bad met van die visjes die aan je knabbelen en dan met name aan je voeten. En dat is nu niet echt een goede combinatie voor mij – ik houd er niet van als er aan m’n voeten gezeten wordt en ik houd niet van kleine (en grote) visjes. Na dit ondergaan te hebben, gingen we de rest bezoeken. Eerst gingen we in een ‘hittehut’ (het was er rond de 75 graden) en daarna gingen Thomas en ik testen wie er het langst in de hut van -5 kon zitten. Ondanks de fikse speklaag van Thomas won ik dit gemakkelijk en daarna snel opgewarmd met 75 graden (volgens de Chinezen is dit heel goed). Daarna gaan badderen in verschillende baden; we begonnen in de fruitbaden om via de koffie-, thee-, bier-, wijn en bloembaden uiteindelijk in het mistbad (warm water met een soort koude miezerregen) af te sluiten. Was heerlijk, alle baden waren op z’n minst 40 graden warm en daarnaast was er een beetje zon en met 20 graden zeker niet koud buiten (het was allemaal buiten namelijk). Tussen het badderen door uiteraard ook allerlei lekkernijen en thee naar binnen lopen stouwen. Op de terugweg met de taxi nog bij een ijswinkel gestopt en daar een soort van mango-sorbet gegeten. In John’s restaurant even plannen gemaakt met John voor die avond. Had toen even een uurtje voor mezelf, maar werd al vrij snel door de appartement-eigenaar in het appartement tegengehouden, want ik moest met hem en z’n familie mee-eten. Het wordt ongetwijfeld eentonig, maar ook dit was weer heerlijk voedsel! Het badderen had me lui gemaakt, maar ik had door dit gezellige etentje geen tijd om even te liggen en kon gelijk terug naar John’s restaurant. Daar ook twee andere vrienden van John leren kennen, Shari (Amerikaanse) en Stéphan (Fransman) en met z’n 3en waren wij de proefkonijnen. John gaat binnenkort namelijk een 5-daags evenement organiseren in zijn restaurant en wou nieuwe gerechten uitproberen en testen welke wijn daarbij het beste past. En ik maar denken dat ik vakantie had, werd ik nog aan het werk gezet ook haha! Weer heerlijk lopen snaaien en daarna met z’n 5en (John, Shari, Stéphan en Josh) naar Muse gegaan, de pub van vrienden van John. Vervolgens door naar La Bomba 1801, dé discotheek van Xiamen. Doordat ik de nodige drankjes genuttigd had en ook doordat de Chinezen dansen als epileptische Duracell konijntjes, was ik niet van de dansvloer af te slaan. Ik maakte al snel vrienden met de ‘locals’ en het viel me op dat dit in Xiamen veel makkelijker is dan in Beijing. Door de taxi om 5.00 afgezet na echt een geweldig leuke dag. Als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog een 2-jarig contract aangeboden door Shari. Ik dacht dat ze een grapje maakte, maar de volgende dag zou blijken dat ze bloedserieus was en dat als ik wil dat ik na de zomervakantie aan de slag kan als Engels leraar hier in Xiamen.
19 februari:
Om 13.00 opgestaan en ik wou nog wel zien wat Xiamen verder te bieden had, dus om 14.00 de bus naar de Nan Pu Tou tempel genomen. Eerst kwam ik bij het strand terecht, maar uiteindelijk met wat hulp toch bij de tempel verzeild geraakt. Ook deze tempel had weer een andere bouwstijl dan Beijing en Shanghai. Bij de uitgang van de tempel was de ingang van Xiamen University, dus was wel geïnteresseerd hoe het daar was. Daarom een tijd daar rondgewandeld en met name een tijd op het sportcomplex gespendeerd. Ze beoefenen veel sporten die niet echt beoefend worden in Nederland en sommige kende ik ook helemaal niet en veel Chinezen vroegen of ik het eens wou proberen, dus daar dankbaar gebruikt van gemaakt. Vermoedelijk was het een uurtje of 22.00 toen ik terug was en toen wat mailtjes beantwoord, e.d. Tegen middernacht werd ik hongerig, want ik had de hele dag geteerd op het voedsel van gisteren en wat fruit vandaag. John’s restaurant was dicht, dus verderop in een Chinees restaurant gaan eten. Probleem was dat de menukaart in het Chinees was en van slechts 10 van de 50 gerechten was een plaatje beschikbaar… Op dit soort momenten mis ik Daniel toch wel, dus nu zelf maar 3 plaatjes gekozen. Ik was nog maar net begonnen of een Chinese man kwam met bier naar me toe om te proosten en die heb ik toen gelijk gevraagd voor een vertaling, zodat ik de tweede ronde iets beter kon bestellen. Hij stond me niet toe om te bestellen en ‘verplichtte’ me om bij hem en zijn 5 vrienden te komen zitten om te drinken en eten (zelfs voor het eerst een schelpdier gegeten). Ze spraken niet geweldig Engels, maar verstonden het wel goed en op het moment dat we drankspelletjes gingen doen, vormde het al helemaal geen obstakel meer. Daarna met 4 van de groep naar La Bomba 1801 gegaan en daar weer veel lol gehad. Lag weer om 5.00 in m’n mandje.
20 februari:
Om 10.00 liep de wekker af en opgestaan. Het plan was om dan de boel in te pakken, een treinticket te kopen en nog even met John enzo af te spreken. Het liep echter anders dan gepland… Uiteraard waren de treintickets weer uitverkocht, dat is toch een klein nadeeltje van volledig op de bonnefooi met de trein rondreizen:P In plaats van de trein van 15.40 te nemen, ging ik rond die tijd met ‘Bonek’ naar het busstation om een bus ticket te kopen, dat lukte gelukkig, Was wel leuk, want ‘Bonek’ was Indonesisch en kwam toevallig ook nog uit Surabaya (mijn stageplaats van 2 jaar geleden), dus daar lang over gepraat en de Indonesische woordjes die ik nog kende gebruikt. Het ticket dat ik kocht was voor een nachtbus die om 22.00 vertrok. Daardoor had ik nog ‘de hele dag’ over en die in het restaurant gespendeerd. Ik voelde me al behoorlijk thuis, omdat ik alle medewerkers al kende en daardoor ook veel in de keuken gehangen en waar mogelijk wat geholpen. Vervolgens de koffer gepakt en met de bus van het appartement naar het busstation gegaan. Onderweg ook nog jammerlijk genoeg wat souvenirs verloren, daar baalde ik wel ongelooflijk hard van want ik was juist zo blij met wat ik gekocht had. Om 22.00 vertrok de nachtbus. De nachtbus is hier wezenlijk anders dan de gewone bus, want in plaats van stoelen die je naar achteren klapt, heb je een soort bank van ongeveer 50 centimeter breed en 160 centimeter lang en daarvan is alleen het hoofdstuk iets verhoogd. Deze banken zijn geposteerd als soort van stapelbed en aan het linker raam, rechter raam en in het midden heb je een hele reeks van dit soort baken. Voor een lange Westerling als ik is dit niet geheel comfortabel (heb toch goed kunnen slapen), maar voor de Chinezen is het ideaal. Ik vond het ook wel fijn, want je verliest eigenlijk totaal geen tijd met de reis.
21 februari:
Om 7.30 bereikte de nachtbus de stad Guangzhou (Kanton). Ik lag op dat moment nog heerlijk te tukken, dus wat mij betreft had de reis nog wat langer mogen duren. Guangzhou ligt ten zuidwesten op 850 kilometer afstand van Xiamen (vlakbij Hong Kong en Macau). Een van de redenen dat ik hier heen gegaan ben als laatste bestemming, is omdat ik uitvond dat er een snelle trein is van Guangzhou naar Beijing en dat is ook wel nodig voor de 2300 kilometer die ik dan moet afleggen. Daarnaast heb ik nu de hele oostkust van China afgereisd en eigenlijk gebeurt in China het meest langs de kust. Shari had me in contact gebracht met Obei, zodat die in ieder geval een hotel voor me kon regelen. Obei liet lang op zich wachten en ik merkte al vrij snel dat ik aan hem niet zoveel zou gaan hebben tijdens m’n verblijf. Eerst even gesetteld op de hotelkamer, want zowel de batterij van m’n mobiel als van de camera was leeg. In de tussentijd op internet een beetje opgezocht wat er allemaal te doen is in Guangzhou. Dat gaat nogal lastig hier, dus op een gegeven moment de hulp ingeschakeld van de receptioniste en zij was meer dan bereid om me te helpen, dus dat was fijn! Aangezien ik de taal niet spreek en die tekens erg lastig zijn en ik ze niet kan typen op mijn laptop, ben ik zeer afhankelijk van hulp van anderen. Tot nu toe is het nog elke keer goed gekomen, dat is mooi want het was wel iets waar ik tegen op zag voordat ik aan de trip begon. Als eerste de Sun Yat-Sen Memorial Hall bezocht; behalve dat het een mooi bouwwerk was, kan ik er niet veel over zeggen. Alle informatie werd namelijk in het Chinees geschreven… Toch was het de moeite meer dan waard. Daarna naar de Sacred Heart Cathedral gegaan, wederom een mooi bouwwerk. Tegen de tijd dat het begon te schemeren vond ik een marktje, dus die toen maar gaan afstruinen. Het viel me in Xiamen op, net als hier in Guangzhou, dat het leven zich veel meer afspeelt op de straat. Het is een stuk warmer en daardoor zijn de winkels hier ook meer open garages, e.d. Aangezien ik er nu 2x achter gekomen ben dat treintickets lastig te verkrijgen zijn, ben ik gelijk maar achter een Beijing ticket aangegaan. Ze waren voor dit weekend ook alweer uitverkocht, dus heb er voor gekozen om een tussenstop in te lassen. Deze overstap duurt helaas wel 1.5 uur, maar alsnog duurt de reis dan ‘maar’ 10 uur (niet gek voor een afstand voor 2300 kilometer met de trein vind ik). Daarna nog even wat gegeten en op m’n kamer het blog uitgewerkt, want daar heb ik de afgelopen dagen echt geen tijd voor gehad.
Rustig aan gedaan, want had de meeste dingen van mijn lijstje al gezien in Shanghai. Wou alleen Pudong nog wel eens ter plekke bekijken in plaats van vanaf The Bund. Met de metro er heen gegaan en rondgelopen tussen de wolkenkrabbers. Ik was wel onder de indruk, want had niet verwacht dat het zo geavanceerd zou zijn. Op een gegeven moment kreeg ik bijna een zere nek van het naar boven kijken. Aangezien ik genoeg tijd had ook af en toe ergens koffie e.d. gedronken. Ondanks dat het zo’n 6 graden was, kreeg ik het nog wel af en toe koud. Tegen 17.30 in een restaurant wat gaan eten om op die manier de meute voor te zijn en te wachten dat het donker zou worden. Toen het donker was nog snel even rondje gelopen tussen alle fraai verlichte gebouwen en daarna in de metro terug naar het hotel gestapt. Op tijd naar bed gegaan, omdat het de volgende dag weer vroeg dag zou zijn.
16 februari:
Om 6.15 opgestaan, tanden gepoetst en de laatste dingetjes in de koffer gedaan. Vervolgens op de metro gestapt naar Shanghai Honqiao. Echter toen ik een ticket naar Xiamen wou kopen, bleek dat alle tickets die dag uitverkocht waren, dat was flink balen. Even nagedacht en toen gevraagd om een ticket van een stad zo dicht mogelijk bij Xiamen, dat bleek Fuzhou te zijn. Deze trein vertrok een half uur later dan de trein die ik oorspronkelijk wou nemen, dus eerst even wachten. Om 8.30 vertrok ik daadwerkelijk zuidwaarts voor een meer dan 8 uur durende treinreis naar Fuzhou. In het begin wist ik me prima te vermaken met het uitzicht, de Quest en m’n muziek, maar op een gegeven moment was ik een beetje verveeld. Toen kwam ik er ook achter dat er een keuken was in de trein, dus toen te pas en te onpas daar heen gegaan voor koffie en ook mandarijnen en popcorn gehaald en dus flink lopen snaaien. Op het station van Fuzhou wist ik een ticket te bemachtigen voor Xiamen Bei (Bei = Noord en heeft verder niets met sambal te maken). Daar kwam ik uiteindelijk aan tegen een uurtje of 19.00 en ik werd gelijk gelukkig – bij het verlaten van het station zag ik meteen palmbomen en proefde ik de schone lucht die ook nog eens 21 graden warm was. Vervolgens bus 950 genomen naar Xiamen (Xiamen ligt op een eiland en Xiamen Bei niet). Uit de bus gestapt op het moment dat ik redelijk centraal in Xiamen was en toen Queen (belachelijke naam inderdaad, maar een vriendin van Nini) gebeld. Queen wist namelijk een goed appartement om in te verblijven, maar moest dus nog wel eerst een stuk met de taxi(uiteindelijk was de totale vertraging t.o.v. de planning zo’n 2 uur). Door de taxi afgezet en daar Queen ontmoet, maar die kon me niet meteen naar het appartement brengen. Ze is namelijk eigenares van een luxe Indiaas Restaurant, dus moest daar eerst even wachten en gelijk van de mogelijkheid gebruik gemaakt om het voedsel te proberen, heerlijk! Ook gelijk kennis gemaakt met John (haar man) en Grace (haar vriendin en ook toerist) en Thomas (8-jarig zoontje zoon van Grace) en met Grace en Thomas gelijk plannen gemaakt voor de volgende dag. Daarna naar het appartement gebracht, een keurige kamer op de 18de verdieping met mooi uitzicht. Aangezien ik veel in de trein gezeten had, had ik nog wel veel energie, dus meteen een wandeling gaan maken. Een kaartje met het adres van het appartement meegenomen, want ik wist van tevoren dat ik zou gaan verdwalen. Tegen 01.00 een taxi terug genomen en gaan slapen.
17 februari:
Om 9 uur met Grace en Thomas beneden afgesproken om naar Gulangyu, een eiland in de buurt van Xiamen, te gaan. Samen in de dubbeldekker bus gestapt, want ze hebben hier niet eens een metro:P Na een ritje van ongeveer een half uur kwamen we aan bij de ferry en daar gekozen voor de boot die eerst om het eiland heen vaart voordat ie aan wal ging. Tijdens deze rondvaart dus Gulangyu alvast een beetje kunnen verkennen en het was daarnaast ook nog mogelijk om Taiwan te zien vanaf de boot. Eerst naar Sunlight Rock gegaan, een hoge rots in het midden van het eiland en die beklommen. Vanaf daar genoten van het schitterende uitzicht over Gulangyu en Xiamen. Vervolgens in een kooi met vogels rondgelopen, wel grappig dat de vogels daar vrij rondliepen en rondvlogen. Kreeg toen wel echt een vakantiegevoel, maar ook het idee dat ik weer in Indonesië was. In Indonesië liep ik namelijk in een park met apen en hier dus met exotische vogels. Daarnaast versterkte het weer dat gevoel, want vanaf het moment dat we op de rots stonden was de zon gaan schijnen en het was zo’n 25 graden. Met Grace en Thomas was het ook erg leuk; ze deden erg hun best om Engels te spreken en gebruikten het mobiele woordenboek als ze een woord niet wisten. Had ook leuk contact met Thomas; hij is een soort combinatie van Chin Chan en het ‘bacon is good for me’ kind, dus kon wel om/met ‘m lachen. Hij heeft extreem kleine oogjes en wanneer hij lacht, blijft er helemaal niets van over en daarnaast is ie behoorlijk dik… Niet zo vreemd, want hij eet en drinkt met snoepjes, taartjes, vlees, ijs, milkshakes en frisdrank en houdt niet zo van groente en fruit! Ik probeerde zijn tempo bij te houden, maar op een gegeven moment moest ik misselijk afhaken. Er was ook ontzettend veel lokaal eten en snoepgoed e.d. te vinden op het eiland en van meer dan de helft wist ik totaal niet wat het was, maar stopte ik het gewoon simpelweg in m’n mond. Op een gegeven moment ben ik alleen verder gegaan, omdat Thomas moe was en ik nog andere dingen op het eiland wou bekijken. Er waren veel ambachtslieden op het eiland, dus een van hen de opdracht gegeven om een souvenir voor m’n ouders en voor m’n opa & oma te maken. Tegen 19.00 met de boot terug gegaan. Vond Gulanyu echt een prachtig eiland en ik was zeker niet de enige, want er waren veel Chinese toeristen te vinden (geen Westerlingen). In Xiamen was bij de ferry een markt gaande en ook hier waren veel ambachtslieden actief en wederom wat souvenirs aangeschaft. Iets na 20.00 met de bus terug gegaan en zowaar ook nog m’n appartement terug kunnen vinden. Gelijk doorgegaan naar het Indiaas restaurant van John en Queen en daar wat gedronken. Vervolgens van daaruit met John, Queen, Grace, Thomas, Josh en nog 2 personeelsleden van het restaurant naar een wild life restaurant gegaan om daar te eten en te drinken (rond een uurtje of 23.00). Erg gezellig gehad en toen met de taxi terug om lekker te gaan slapen.
18 februari:
Xiamen is echt een plaats om te relaxen en ‘toevallig’ gingen Queen, Grace en Thomas naar een Hotspring vandaag en vroegen ze of ik mee wou. Om 10.30 met de taxi daar heen gegaan en toen kon het relaxen beginnen! Alhoewel… we gingen eerst in een bad met van die visjes die aan je knabbelen en dan met name aan je voeten. En dat is nu niet echt een goede combinatie voor mij – ik houd er niet van als er aan m’n voeten gezeten wordt en ik houd niet van kleine (en grote) visjes. Na dit ondergaan te hebben, gingen we de rest bezoeken. Eerst gingen we in een ‘hittehut’ (het was er rond de 75 graden) en daarna gingen Thomas en ik testen wie er het langst in de hut van -5 kon zitten. Ondanks de fikse speklaag van Thomas won ik dit gemakkelijk en daarna snel opgewarmd met 75 graden (volgens de Chinezen is dit heel goed). Daarna gaan badderen in verschillende baden; we begonnen in de fruitbaden om via de koffie-, thee-, bier-, wijn en bloembaden uiteindelijk in het mistbad (warm water met een soort koude miezerregen) af te sluiten. Was heerlijk, alle baden waren op z’n minst 40 graden warm en daarnaast was er een beetje zon en met 20 graden zeker niet koud buiten (het was allemaal buiten namelijk). Tussen het badderen door uiteraard ook allerlei lekkernijen en thee naar binnen lopen stouwen. Op de terugweg met de taxi nog bij een ijswinkel gestopt en daar een soort van mango-sorbet gegeten. In John’s restaurant even plannen gemaakt met John voor die avond. Had toen even een uurtje voor mezelf, maar werd al vrij snel door de appartement-eigenaar in het appartement tegengehouden, want ik moest met hem en z’n familie mee-eten. Het wordt ongetwijfeld eentonig, maar ook dit was weer heerlijk voedsel! Het badderen had me lui gemaakt, maar ik had door dit gezellige etentje geen tijd om even te liggen en kon gelijk terug naar John’s restaurant. Daar ook twee andere vrienden van John leren kennen, Shari (Amerikaanse) en Stéphan (Fransman) en met z’n 3en waren wij de proefkonijnen. John gaat binnenkort namelijk een 5-daags evenement organiseren in zijn restaurant en wou nieuwe gerechten uitproberen en testen welke wijn daarbij het beste past. En ik maar denken dat ik vakantie had, werd ik nog aan het werk gezet ook haha! Weer heerlijk lopen snaaien en daarna met z’n 5en (John, Shari, Stéphan en Josh) naar Muse gegaan, de pub van vrienden van John. Vervolgens door naar La Bomba 1801, dé discotheek van Xiamen. Doordat ik de nodige drankjes genuttigd had en ook doordat de Chinezen dansen als epileptische Duracell konijntjes, was ik niet van de dansvloer af te slaan. Ik maakte al snel vrienden met de ‘locals’ en het viel me op dat dit in Xiamen veel makkelijker is dan in Beijing. Door de taxi om 5.00 afgezet na echt een geweldig leuke dag. Als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog een 2-jarig contract aangeboden door Shari. Ik dacht dat ze een grapje maakte, maar de volgende dag zou blijken dat ze bloedserieus was en dat als ik wil dat ik na de zomervakantie aan de slag kan als Engels leraar hier in Xiamen.
19 februari:
Om 13.00 opgestaan en ik wou nog wel zien wat Xiamen verder te bieden had, dus om 14.00 de bus naar de Nan Pu Tou tempel genomen. Eerst kwam ik bij het strand terecht, maar uiteindelijk met wat hulp toch bij de tempel verzeild geraakt. Ook deze tempel had weer een andere bouwstijl dan Beijing en Shanghai. Bij de uitgang van de tempel was de ingang van Xiamen University, dus was wel geïnteresseerd hoe het daar was. Daarom een tijd daar rondgewandeld en met name een tijd op het sportcomplex gespendeerd. Ze beoefenen veel sporten die niet echt beoefend worden in Nederland en sommige kende ik ook helemaal niet en veel Chinezen vroegen of ik het eens wou proberen, dus daar dankbaar gebruikt van gemaakt. Vermoedelijk was het een uurtje of 22.00 toen ik terug was en toen wat mailtjes beantwoord, e.d. Tegen middernacht werd ik hongerig, want ik had de hele dag geteerd op het voedsel van gisteren en wat fruit vandaag. John’s restaurant was dicht, dus verderop in een Chinees restaurant gaan eten. Probleem was dat de menukaart in het Chinees was en van slechts 10 van de 50 gerechten was een plaatje beschikbaar… Op dit soort momenten mis ik Daniel toch wel, dus nu zelf maar 3 plaatjes gekozen. Ik was nog maar net begonnen of een Chinese man kwam met bier naar me toe om te proosten en die heb ik toen gelijk gevraagd voor een vertaling, zodat ik de tweede ronde iets beter kon bestellen. Hij stond me niet toe om te bestellen en ‘verplichtte’ me om bij hem en zijn 5 vrienden te komen zitten om te drinken en eten (zelfs voor het eerst een schelpdier gegeten). Ze spraken niet geweldig Engels, maar verstonden het wel goed en op het moment dat we drankspelletjes gingen doen, vormde het al helemaal geen obstakel meer. Daarna met 4 van de groep naar La Bomba 1801 gegaan en daar weer veel lol gehad. Lag weer om 5.00 in m’n mandje.
20 februari:
Om 10.00 liep de wekker af en opgestaan. Het plan was om dan de boel in te pakken, een treinticket te kopen en nog even met John enzo af te spreken. Het liep echter anders dan gepland… Uiteraard waren de treintickets weer uitverkocht, dat is toch een klein nadeeltje van volledig op de bonnefooi met de trein rondreizen:P In plaats van de trein van 15.40 te nemen, ging ik rond die tijd met ‘Bonek’ naar het busstation om een bus ticket te kopen, dat lukte gelukkig, Was wel leuk, want ‘Bonek’ was Indonesisch en kwam toevallig ook nog uit Surabaya (mijn stageplaats van 2 jaar geleden), dus daar lang over gepraat en de Indonesische woordjes die ik nog kende gebruikt. Het ticket dat ik kocht was voor een nachtbus die om 22.00 vertrok. Daardoor had ik nog ‘de hele dag’ over en die in het restaurant gespendeerd. Ik voelde me al behoorlijk thuis, omdat ik alle medewerkers al kende en daardoor ook veel in de keuken gehangen en waar mogelijk wat geholpen. Vervolgens de koffer gepakt en met de bus van het appartement naar het busstation gegaan. Onderweg ook nog jammerlijk genoeg wat souvenirs verloren, daar baalde ik wel ongelooflijk hard van want ik was juist zo blij met wat ik gekocht had. Om 22.00 vertrok de nachtbus. De nachtbus is hier wezenlijk anders dan de gewone bus, want in plaats van stoelen die je naar achteren klapt, heb je een soort bank van ongeveer 50 centimeter breed en 160 centimeter lang en daarvan is alleen het hoofdstuk iets verhoogd. Deze banken zijn geposteerd als soort van stapelbed en aan het linker raam, rechter raam en in het midden heb je een hele reeks van dit soort baken. Voor een lange Westerling als ik is dit niet geheel comfortabel (heb toch goed kunnen slapen), maar voor de Chinezen is het ideaal. Ik vond het ook wel fijn, want je verliest eigenlijk totaal geen tijd met de reis.
21 februari:
Om 7.30 bereikte de nachtbus de stad Guangzhou (Kanton). Ik lag op dat moment nog heerlijk te tukken, dus wat mij betreft had de reis nog wat langer mogen duren. Guangzhou ligt ten zuidwesten op 850 kilometer afstand van Xiamen (vlakbij Hong Kong en Macau). Een van de redenen dat ik hier heen gegaan ben als laatste bestemming, is omdat ik uitvond dat er een snelle trein is van Guangzhou naar Beijing en dat is ook wel nodig voor de 2300 kilometer die ik dan moet afleggen. Daarnaast heb ik nu de hele oostkust van China afgereisd en eigenlijk gebeurt in China het meest langs de kust. Shari had me in contact gebracht met Obei, zodat die in ieder geval een hotel voor me kon regelen. Obei liet lang op zich wachten en ik merkte al vrij snel dat ik aan hem niet zoveel zou gaan hebben tijdens m’n verblijf. Eerst even gesetteld op de hotelkamer, want zowel de batterij van m’n mobiel als van de camera was leeg. In de tussentijd op internet een beetje opgezocht wat er allemaal te doen is in Guangzhou. Dat gaat nogal lastig hier, dus op een gegeven moment de hulp ingeschakeld van de receptioniste en zij was meer dan bereid om me te helpen, dus dat was fijn! Aangezien ik de taal niet spreek en die tekens erg lastig zijn en ik ze niet kan typen op mijn laptop, ben ik zeer afhankelijk van hulp van anderen. Tot nu toe is het nog elke keer goed gekomen, dat is mooi want het was wel iets waar ik tegen op zag voordat ik aan de trip begon. Als eerste de Sun Yat-Sen Memorial Hall bezocht; behalve dat het een mooi bouwwerk was, kan ik er niet veel over zeggen. Alle informatie werd namelijk in het Chinees geschreven… Toch was het de moeite meer dan waard. Daarna naar de Sacred Heart Cathedral gegaan, wederom een mooi bouwwerk. Tegen de tijd dat het begon te schemeren vond ik een marktje, dus die toen maar gaan afstruinen. Het viel me in Xiamen op, net als hier in Guangzhou, dat het leven zich veel meer afspeelt op de straat. Het is een stuk warmer en daardoor zijn de winkels hier ook meer open garages, e.d. Aangezien ik er nu 2x achter gekomen ben dat treintickets lastig te verkrijgen zijn, ben ik gelijk maar achter een Beijing ticket aangegaan. Ze waren voor dit weekend ook alweer uitverkocht, dus heb er voor gekozen om een tussenstop in te lassen. Deze overstap duurt helaas wel 1.5 uur, maar alsnog duurt de reis dan ‘maar’ 10 uur (niet gek voor een afstand voor 2300 kilometer met de trein vind ik). Daarna nog even wat gegeten en op m’n kamer het blog uitgewerkt, want daar heb ik de afgelopen dagen echt geen tijd voor gehad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
